Arabamın direksiyonundayım, radyoyu açtım biraz dinlemek istedim. Bilemiyorum hangi frekans, önemsemeden açtım. Ulusal olarak yayın yapan bir radyoymuş ve dinliyorum. Program sunucusu aynen şöyle bir anons yaptı; En çok hangi yalanları söylüyorsunuz?
Mesajlar yağmaya başladı, en çok pembe yalan diyenler, beyaz yalan diyenler program ilerliyor. Mesajlara, yorumlar gelmeye başlıyor.
Sevgiliye beyaz yalan söyleniyormuş
Eşlere pembe yalanlar.
Arkadaşlara mor yalanlar.
Anne, babaya başka yalan renkleri.
Acaba yanlış mı duyuyorum dedim, yalan diyorlar Allah’ım yalan.
Sanki sevgiliye şekerli kahve, arkadaşa tuzlu kahve der gibi. O kadar normal bahsediyorlar ki yalandan. Olağan bir şeymiş gibi, selam verirmiş gibi, ayran ikram edermiş gibi.
Radyoyu dinleyen hangi yaş grubu olursa olsun. Bu nedir dedim, bilerek, kurgulanarak hazırlanmış program gibi. İnsanlara yalanı aşılamaya çalışır gibi.
İnsanlarımızı okumaya yöneltmek için uğraşmamız gerekmez mi?
Gençliğimize en güzel ve doğru olanı aşılamaya çalışmamız gerekmez mi?
Ulusumuzun daha ileriye gitmesi için adım atmamız gerekmez mi?
Teknoloji bunca ilerlemişken, insanlarımıza güzel olan her şeyi rahatlıkla ulaştırmamız gerekmez mi?
İnadına yapar gibi, insanlara kötülüğü aşılar gibi bu olumsuzlukları neden yaparlar. Bunları yapanlara nasıl müsaade ederler. Bunlara halk olarak mesajlarımızla nasıl prim veririz.
Yalan dediğimiz şey kötü değil mi?
İster mor, ister beyaz, her ne renk olursa olsun, yalan YALAN değil mi? Sanki gül rengiymiş gibi renklerle yalanı insanlığa aşılamaya çalışıyorlar.
Kanmamalıyız, kandırılmamalıyız.
Saygılar.


Çetin KORKMAZ