Sonbaharda kururdu dallar,ilkbaharda yeşerirdi oysa.
Sonbaharda kırılırdı kalpler,ilkbaharda onarılırdı oysa.
Sonbaharda ayrılıklar mutlaka gözyaşı düşürürdü yüreklere,ilkbaharda yerini mutlu bir tebessüme bırakırdı oysa...
Çocuk! Neler oluyor sana?Neden kurumuyor gözyaşların hala? Sonbahar geçti çocuk,geçti!
Bak bahardasın şimdi.
Mis kokmalı çiçeklerin,umutla bakmalı gözlerin.Ama yeri geldiğindede ağlamalısın yavrucuğum.Nazlanmalısın hayata.Çocuksun sen daha.En başındasın yolun.Daha ne rüzgarlar,ne yağmurlar bekliyor seni.Kıymetini bil çocukluğunun,çocuk! Heves etme büyümeye.Büyümek senin neyine.Haydi çocuk,çocukluğunu yaşa ilkönce.
Sen,güneş kadar aydınlık ve güzel çocuk! Gülümse biraz.Bu yaşta bu hüznü taşıyamaz o minnacık yüreğin.Yorgun düşer o zayıf bedenin.Anlıyorsun değilmi çocuk beni.Benki çocukluğumu yaşayamadan büyümüş biri.Sen böyle olmamalısın çocuk.Yaşamalısın yaşaman gerektiğini.Vazgeçmemelisin hedeflerinden.Koşmalısın hayallerinin peşinden.
Haydi göreyim seni çocuk sımsıkı tutun hayata!
Çünkü çocuksun sen,yolun başındasın daha!!!