Bayram geldiğinde en çok çocuklar sevinir,
En güzel elbiseleri olan bayramlığını giyinir.
Bu bayram şeker bayramı olarak da bilinir.
Ramazan Bayramında çocuklar çok sevinir.

Çocuklar erkenden kalkar bayram hevesi ile.
Mahalleye çıkar, dokunur kapıdaki her zile.
Bayramlaşmak ve şeker toplamak gelir dile.
Ramazan Bayramında çocuklar çok sevinir…

Bayram olur da bayram harçlığı olmaz mı?
Çocuklar harçlık toplar, cepleri dolmaz mı?
Susuz ağaçlar,harçlıksız çocuklar solmaz mı?
Ramazan Bayramında çocuklar çok sevinir…

Camiye her gidişimde ayakkabılarımı çıkarıp raflara koyuşumda çocukluğumda yaşadığım o bayram günü aklıma gelir.Yine birileri ayakkabımı alıp da gitmesin ha şeklinde içimde geçen bir temenni ve Allah’ım kimseyi fakirlik fukaralık ile imtihan etme şeklinde duam olur.

O zaman ortaokul birinci sınıfa gidiyordum.Babam bayramda giymem için bayramlıklar bir de o zamana göre lüks olan ayakkabı kundura almıştı.1986 yılında ortaokula giden bir çocuğun ayağında ayakkabı elbette bulunurdu ama 12 yaşındaki bir çocuğun ayağında kundura nadiren bulunurdu.

Bu ayakkabı , kundura nadiren bulunduğu için bayramdan önce bayramlık diye bana alınmıştı.Çocuk olur da bayramlık olmaz mı?Bayramlarda;Çocukların en çok istediği bayramlık,şeker ve harçlıktır.Şimdi kendi çocuklarımızda aynı duyguyu yaşıyor onlara da bayramdan önce bayramlıklarını alarak onlara bayram gelmeden bayram sevincini yaşatıyor bizler de onların sevincine ortak oluyoruz.Çocuklarımız bayramdan önce:
-Baba,anne… Bayrama kaç gün kaldı?

-Bayramda bayramlığımı giyip babaannemle,anneannemle bayramlaşamaya gideceğim onlardan bayram harçlığı ve bayram şekeri alacağım diye hayaller kurmaya başlıyorlar.Bizler de çocukların bu sevincine katılmaya, ortak olmaya çalışıyoruz.
Çocukluğumda ben de aynı duyguları yaşar, bayram gelmeden güzel hayaller kurmaya başlardım.O güzelim ayakkabıyı, kundurayı aldıklarında çok sevinmiş,evimize her gelene gösterip bayramda bunları giyeceğim diyordum.Bayramlığımı görenler de hayırlı olsun, güle güle kullan temennisinde bulunurlardı.

Bayram gününü iple çekiyordum, günler adeta geçmek bilmiyordu.Arefe günü bu bayramlıklarımı yanıma alarak yattım.Sanki birileri alır diye içimde bir korku vardı.Sabahı, bayram sabahının dört gözle bekleyip, mutlu şekilde yatağa renkli rüyalar görmek umuduyla yattım.

Bayram sabahı erkenden kalkıp abdestimi aldım bayramlıklarımı giyerek bayram namazına gittim.O güzelim yepyeni gıcır gıcır ayakkabımı, kunduramı caminin kapısındaki raflara koydum.Besmele çekerek sağ ayağımla camiye girdim.Camiinin içinde adım atacak yer kalmamıştı.Camii hocasının bayram ile ilgili vaazından sonra Bayram namazını büyük bir huşu içinde kıldık.Namaz bitişinde insanlar güler yüzle birbirleri ile bayramlaşıyor, sevinçle bayram coşkusuyla camiden çıkıyorlardı.
Ben de büyük bir sevinç, bayram hevesi ile dışarı çıktım.Ayakkabımı koyduğum yerden almak için elimi uzattım.Kunduram orada, bıraktığım yerde yoktu.Acaba başka bir yere mi koymuştum?Kalabalığın dağılmasını beklemeye başladım.Bir yandan da aklımdan kötü duygular geçmeye başladı.

Acaba…Acaba…Acaba…Bu ayakkabılarımı birileri mi almıştı?Bayramlığı olmayan biri mi almıştı? diye geçmeye başladı.

-Olur mu canım? Camide ayakkabı alınır mı?Allah’ın evinde hırsızlık olur mu? Bir yandan da akan gözyaşlarımı silmeye çalışıyordum.Kalabalık dağılınca gerçek ortaya çıktı.Raflarda ayakkabı kalmamış, yerde ve raflarda sadece terlikler ve takunyalar kalmıştı.Korktuğum başıma gelmiş.Ayağıma bayramlık için alınan İlk kunduram alınmış, ayakkabısız kalmış bayram adeta başıma kara gelmişti.

Cami terliklerini giyerek can sıkıntısı içinde eve geldim.Benim bu halimi gören kardeşlerim, annem ve babam gülmeye başladılar.Can sıkıntım, göz yaşlarım bir kat daha arttı.Annem:

-Üzülme oğlum!Belki de ihtiyacı olan, bayramlığı olmayan biri almıştır.Sen üzülme sana tekrar yenisini alırız diyerek, çocukluk yüreğime su serptiler.Bayrama kötü bir başlangıç yapsak da bayramlaşma ardından harçlık ve şeker toplamakla bayramım neşeli olmaya başladı.Bir bayramı da çocukluğumdaki bir bayramı da böyle unutulmayacak bir anı ile bitirdim.

Dedim ya…Her camiye gidişimde, her bayramda bayram namazına gittiğimde ayakkabılarımı çıkarıp raflara koyduğumda bu çocukluktaki o bayram günü aklıma gelir, tebessümle o günleri anarım…

Hasan Kaya
Eğitimci-Şair-Yazar