aklıma gelip gitmeyen soruların suçu bütün cevapsızlıklarım .acıyı sorguladığım bunca zaman boşluğunda üzerime çevrilmiş alçak bakmalara karşı savundum tenimdeki umutları.

boşver demeye yeminli sözcük ebeliği alırken dilimin kifayetsiz sesini,çok uzak ihtimaller büyüttüğüm argolar tüketiyordum içtiğim suyun serin dağılışda.

artık valizimin çocukluğu büyümemiş gözlerimle dolu.yüreğimin depremlerini kir pas içinde kalmış hayallerime gömerek uğultu kanatlarına binip tüyüyorum bu sefillikten.

bütün rahatlığıyla özleşmiş olduğun eskilerin senin olsun,dağlara buruk bir duman saldım sadece için saklanmak istediğinde,gözlerine doldur o grileri ve aklının karanlığına def et beni...



şimdi kolları açık denizlere bir mülteci balığım,pullarıma mat renklerde düşen egoist hatıralar düşlerimi yedi bitirdi.kör bir sağırlığın dilsizliğinde kucaklıyorum değişken hallerini,geride çok sevdiğin sabit ruhun ve ortasında dımdızlak kaldığım sensizliği öldürüyorum

aslında kendimden bile nefret uyandıran pişmanlıklar,keşke adlı ülkeye başkent olduğu zaman ,kar kaplıyor bütün düşlerimi,biliyorum medeniyet gözlerin baktığı heryer,ama ben medeniyetsiz bir şiirin dinamitlenmiş yarınlarını özlüyorum...


ahh şu acımış yanlarım olmasaydı,sana anlatacağım hikayeler olacaktı.değersiz bir yaşamın kıyısından geçip kısacık sözcüklerin uzun suslarıyla yanacaktım gövdenin maviliğinde..

ama olmadı,geride gölge bataklığı ve yasadışı bir aşk bıraktım,şimdi mutlu olurmusun bilmem ama içinde çoğalmış yanlışları doğrularla değiştiremedim...buda bana son bir kapak olsun ....kendimi affetmediğim beceriksiz davama ...nokta...!