Dünya hali bu çalkantılı gider durur, yorar insanı hiç dinlemez; sebep-neden.
Sesini duyuramaya çalışırsın, çığlıklar atar çırpınır durursun ama hep boşa çıkar. Bilmez misin? Hayatın kulakları yoktur ya da bize öyle gösterir. Belki de bizi kulak ardı edecek kadar acımasız ve gaddardır.Nedenini öğrenemezsin.Tanımaya anlamaya çalışırsın onu ama bu da nafiledir. Neden mi? Konuşamaz da, anlatamaz ki kendini, tanıtamaz istese de.
Hep söylenir durur; birini tanımak istiyorsan dışına değil içine bak diye. Ama hayat istina bu konuda. Neden mi? Sen yaşarsın bu hayatı, hatta çoğu zaman içinde boğulursun, o kadar ki içindesindir. Ama yine de anlamazsın onu. Ne dersin, belki bu defa dışından bakmak daha kolay tanıtır bize? Ama onu da bilemeyiz. Dışında olmak istiyorsan kaybolman, ölmen , gerekir. Ölünce belki biz öğreniriz, ya yaşayanlar; onlar nasıl öğrenecek? Ölenlere gidip sorsak onlar da cevap veremezler, bitmiş hayatlarında yeni bir hayat gibidirler.
Çünkü onlar da konuşamaz,onların da kulakları yoktur artık.