Gönül yârin adını şarkı etmiş dilinden düşürmüyor. Yârin gönlüne satır satır aşkı nakış gibi işleyerek yârin o satırların arasında dolaşmasını mutlulukla izliyor. Yârin yanağına gamzesine konan tebessümleri görünce hissettirmeden bir buse bir buse daha alıyor yanağının gamzesine konan tebessümden bir buse alıyor.

Yar ise mutlulukla ışıldayan göz ucu ile yâre gülümsüyor. Gözleri ve gönlü ile tertemiz hislerin yumağı ile yârim benimsin bende seninim dercesine bakar iken ah gönlüm onu mutlulukla kucaklıyorsun, kana kana gönlünden sevgileri ona sunarken onun gönlündeki aşk dolu sevgileri dudaklarında kana kana içiyorsun ne mutlu sana.

İkinizde aşkın engin vadilerinde bir anda mutlulukla uçuyorsunuz. Aşkın en güzel şarkılarını birbirinize terennüm ederek fısıldıyorsunuz.

Size imreniyorum ve tabi bu gönlün sahibi olan ben ise mutluluğumu yazacak kelimeler arar iken sizler, aşkın kitabını satır satır yazmaya devam ediyorsunuz. Baharda açan laleler sümbüller menekşeler gibi en güzel kokularınızla gönüllerinizde açarak dünyaya mutlulukları dağıtıyorsunuz.

Bu yaşananlar bir rüya değil gerçek, ben mutlu iken yârimde mutlu, yârin tebessüm ile güler iken bende tebessümler ile gülüyorum. Hele de o parıltılı gülen gözleri ile bana bakınca yeniden doğmuş gibi olurum. İşte dünyaya gelmek mutlulukla yaşamak budur.

Kin nefret ile ömrü yok etmek elbette ki boşuna, yaşanan hayatın birde hesap verme dönemi var ahirette o nedenle sevmek sevmek sevmek sevilmek en güzeli gerisi bom boş bir hayal kırıklığıdır.

Az gönül sazımız mutlulukla çalarken az dinleyelim bakalım ne söyleyecek bize.

Beni candan seven yârim hilal kaşlı
Candan sevince gönlüme aşkı döşer kalem kaşlı
İsterim dünyada ağlamasın olmasın gözü yaşlı
Onu candan severim ben o benim cananımdır ağır başlı

Gönül eli ile beni sever gülümsemeyi esirgemez
Sevgiyi üstüne giyinmiş hiç çıkarmaz dilinden beni düşürmez
Uzatır gönül elini aşk ile beni gönül sarayında ayırmaz

Onu candan seven bu gönlümü aşk ile sever hayatta kırmaz hilal kaşlım

Mehmet Aluç