Ben bugün doğmuşum. Ve iyi ki doğmuşum. Ben doğmasaydım ne mi olurdu? Bence bensiz bir dünya eksik olurdu.

Neden mi? Durun bunu iç sesim Hayal anlatsın sizlere…

Sevgili Hatice,

Çoktandır yazmadım sana. Yazmak için bu günden daha iyi bir gün de bulamazdım sanırım. İyi ki doğmuşsun canım. İyi ki hayatımdasın.
Seni seviyorum, biliyor musun?
Neden mi seviyorum seni?
Sen iyi bir insansın canım. Kocaman bir yüreğin var. Ve o yüreğe neredeyse tüm dünyayı sığdırıyorsun. Tanıdığın tanımadığın herkese aynı güzellikle açıyorsun yüreğini. Bazen bu yüzden olmadık şeyler de geliyor başına. Bazen çok üzülüyor, bazen kırılıyor, bazen de hayata küsüyorsun. Ama yine de insanları sevmekten, insanlara güvenmekten vazgeçmiyorsun.
En büyük hatan ne, biliyor musun canım?
Sen herkesi kendin gibi sanıyorsun. Tertemiz, ışıl ışıl bir yürekle baktıklarını düşünüyorsun dünyaya. Oysa canım insanlar hiç öyle değil. Bunun yüzünden defalarca üzülmene rağmen hala aynısın, vazgeçmiyorsun da…
Hatalarınla, yanlışlarınla birçok üzüntü yaşadın bugüne kadar. Bundan sonra biraz akıllı davran canım benim, olmaz mı? Mantığını da sok devreye bir parça. Duygularınla, sezgilerinle davranmadan önce mantığına da danışmayı öğrensen çok iyi olacak. Bak, her şey nasıl da daha güzel olacak. En azından daha az üzüleceğin konusunda garanti verebilirim sana…
Şimdiye kadar hep yüreğinin götürdüğü yere gittin. Her defasında da geri döndün, değil mi? Bu kez mantığını almadan gitme nereye gideceksen… Bir dene bakalım. Mantığını da alıp yüreğinin götürdüğü yere gittiğinde bu kez geriye dönmeyeceğine adım kadar eminim.
Canım, ben seni böyle de seviyorum.
Tertemiz yüreğinle, dürüstlüğünle, insanlığınla, gülen yüzünle seviyorum seni. Dünyaya senin gibi insanlar lazım, unutma. Kendi değerinin farkına var ve asla kendini sevmekten vazgeçme, olur mu?
İyi ki varsın Hatice’m… İyi ki hayatımdasın.

SENİ ÇOK SEVEN İÇ SESİN HAYAL

Bugün de bunlar düştü yüreğimden klavyeme dostlarım… “İyi ki varım, iyi ki varsınız” diyorum. Sevgiyle, dostlukla, ışıkla…

www.haberhurriyeti.com / HATİCE NAYIR

HAYAT, BORCUM YOK SANA

Durdum, sana baktım sonra
Bakmak ki, yaşamakla birdi sanki
Gözlerin bir çift güvercindi yüreğimden havalanan
Durdum, sende kaldım
Bir daha, bir daha
İnan.

Sordum, bilmiyordun bana ait hiçbir şeyi
Biliyordum, hiçbir şey yoktu yanımda sana ait
Ne ben, ne gözlerim aklındaydı
Ne de yüreğin atıyordu avuçlarımda bir serçe misali

Sustum, bir nehir geçti gözlerimden usul usul
Ah yüreği yüreğime teğet geçen sevgili
Aşk mehter adımlarıyla ilerliyordu oysa gözlerimizde
Sustum, sözlerimi anılar yakıyordu
Ah, köşeden bir yalnızlık nasıl da hüzünle bakıyordu

Uzandım bir daha, ellerin ne kadar da uzaktı ellerime
Mesafeler zamana akıyordu sürekli
Hayat yanıbaşımızda uyukluyordu belki de
Belki bir ömür bir ömre ne kadar da uzaktan bakıyordu

Durdum, yaşamak denen o kör bıçak
Battıkça, yüreğime daha da batıyordu.

HATİCE NAYIR