TEMBELLER !

Olay hangi devirde geçti, hangi padişah zamanında oldu elimizde kesin bilgiler yok!Anadolu’da “Miskinler Tekkelerinin!” çoğaldığı bir zamanda olduğu kesin.İnsanlar tekke kapılarına yığılmış,”ekmek elden, su gölden!” misali bedava yaşamanın yollarını arar olmuşlar.Onun için de en uygun yerler tekkelermiş.Evliyalar, erenler hikmet buyurmuşlar ki;
---Ülkede ne kadar tembel varsa , korunma altına alınsın.Çalışanların içine karışmasın.Onların çalışmalarına ve ibadetlerine engel olmasınlar!Onun için Padişah Efendimiz,böyle tembelleri ayırsın.Ülkede ne kadar tembel varsa ayrı bir yere konsun.Bütün ihtiyaçları devlet tarafından karşılansın…
Sözler çoğalmış, uzamış,uzamış ta Padişahın kulağına kadar gitmiş.O devirde de Padişah ülkesini ve insanlarını çok severmiş.Bütün ülkeyi idare edenleri ve alimlerini toplamış.
--- Ne yapabiliriz, diye sormuş?
Ülkeyi yönetenler ve devrin alimleri baş başa vermişler.Düşünmüşler, taşınmışlar sonunda bir kara varmışlar.Durumu Padişaha bildirmişler;
--- Efendimiz, demişler!Tembelleri çalışanlardan ayırır, ayrı bir çatı altına toplarsak daha verimli olur.Çalışanlarla tembeller ayrılmış olur böylece kimsenin kimseye zararı olmaz!
Bu çözüm Padişahın hoşuna fgitmiş.Hemen emir vermiş;
--- Çözüm uygulansın, demiş.
Kocaman bir konak yapılmış.Ülkenin ne kadar tembeli varsa buraya toplanmış.”Tembellere devlet bakacak”diye duyanlar Tembeller Konağı’na koşmuşlar.Nere de ise kocaman konakta hiç yer kalmamış.Devlet her türlü ihtiyaçlarını karşılıyormuş.Durumu gören bazı açık gözler de ömrünü çalışmadan kazanmak için buraya gelmeye başlamışlar.Ülkenin çalışıp kazananları bundan rahatsız olmuş.Durumu Padişah Efendilerine bildirmişler;
---- Bizler çalışıyoruz, tembeller yiyor.Böyle adalet olur mu?..Onlarda çalışsınlar.İlerde biz de tembel olursak ülkeyi kim besleyecek!
Bu haklı sözleri duyan Padişahı derin bir düşünce almış.Buna acilen bir çare düşünmesi gerektiğine inanmış.
Ülkeyi yönetenleri ve alimleri tekrar toplantıya çağırmış.Durumu onlara izah etmiş.
“---Acilen bir çözüm bulmalarını istemiş.”
Ülkenin yöneticileri ve alimleri yine düşünmüş, taşınmışlar.Hepsi ülkelerini ve insanlarını seven kişilermiş.Durumu Padişah Efendilerine açıklamışlar;
----Konak yakılacak.Yanmamak için kaçanlar çalışkan ilan edilecek.Kaçmayanlar ise yanacak.Böylece ülke tembellerden kurtulacak.
Padişahın, bu yakma işi pek hoşuna gitmemiş Sonucunu sormuş. Baş yönetici açıklamış;
--- Padişahım, demiş. Biz de insanların yanmasından taraf değiliz ama başka çarede yok.Bizim amacımız; kaçanları tembellikten kurtarmak.Kalanları tembel olarak ayırmak..En son kalan tembeller de tembel olarak hayatına devam eder.Bunlarda sanırız çok çıkmaz.
Padişah bunun bir oyun olduğunu anlamış;
--- Peki, toplayın yakın, demiş!
Bütün tembeller zaten konaktaymış.İnsanlara duyuru yapılmış;
---- Konak yakılacak.Herkes canını kurtarsın!Kaçmayanlar konakla birlikte yanacak.Duyduk duymadık demeyin.Konak ateşe veriliyor, canını seven kaçsın, kurtulsun!
Tembeller Konağı bütün insanların gözü önünde ateşe verilmiş.Çayır cayır yanmaya başlamış.Ateşi gören son sürat kaçmış.Geriye iki tembel kalmış.Padişah bizzat kendisi seslenmiş;
--- Hey miskinler (tembeller!)!Ateş konağı sardı.Biraz sonra yanacaksınız. Kaçın canınızı kurtarın.Daha ne bekliyor sunuz?
Tembeller demişler ki;
--- Daha üstümüz de iki mertek var (çatıyı kaplayan iki tahta).Onlar da yansınlar da öyle kaçalım.
Padişah bakmış ki, bunlar gerçekten tembeller. Hemen emir vermiş;
--- Ülkede bu iki kişiden başka tembel yok.Gerisi işlerine devam etsin.Onlara devlet daha bir kuruş bile vermesin. Bu iki tembeli de kurtarın.Kendilerine maaş bağlayın.Varsın bunlar da ülkenin tembelleri olsun, demiş.
O iki tembeli bütün konak yanmadan çıkarmışlar.Kendilerine maaş bağlamışlar.Gerisinden de ülke kurtulmuş.Herkes mutlu bir şekilde işine gücüne devam etmiş.
Onlar ermiş muradına, biz çıkalım seyrine!
Gökten üç elma düşmüş;
Biri anlatana,
Biri yazana,
Biri de okuyanlara olsun!

Kemal DOĞANAY