Dün nede çabuk geçti yarınımızı bilmeden anımızı yaşadığımız bu hayatta
.Şu an çocukluk anılarım canlandı gözümde ne güzel günlerdi o günler.evimize ulaşmak için elli tane merdiven saydığımı biliyorum ama bana o kadarda çok gelmiyordu..
O zamanlar bahçesinde limon ve çam ağaçlarının olduğunu hatırlıyorum
..Balkonunda küçük bir sediri olan geniş bir balkonumuz vardı, kardeşimle evcilik oynardık bebeklerimiz vardı ananemin bezden diktiği , birde bakkaldan aldığımız küçücük bebeklerimiz onlar bez bebeklerimizin bebekleriydi onlara çok güzel kıyafetler dikerdik

Zaman zamanda sokakta oyunlar oynardık arkadaşlarımızla genelde şu an sek sek denilen o zaman kaya dediğimiz oyunu ve lastik topla dönek denilen oyunu oynardık..
Yan komşumuzu da unutamıyorum ı evinin bahçesinde havuzu olan teyzenin torunuyla arkadaştık,.
Bir gün balkondan geçerken yan komşumuza düştüğümü ve hastanelik olduğumu hatırlıyorum havuza da giremedik tabiki.. kız kardeşim çok kızmıştı bana düştüğüm için çünkü benim yüzümden havuza girememişti .
.Çocukluk işte .. ne güzel günlerdi o günler zaman çok hızlı akıp geçerken eski yaşadığımız eve gittim . ve artık
Limon ağacı yoktu ,çam ağacıda yoktu bahçede, yan komşumuzun artık hayatta olmadığını ve bir çok komşumuzun da hayatta olmadığını öğrendim ve en önemli eksiğim şu an en sevdiğim varlık babamda hayatta yok...
Anladımkı birer, birer dünyadan ebedi yete göç ediyoruz.. iyide olsa kötüde olsa yaşadıklarımızı hatırlıyoruz hayat çok kısa sevdiklerimiz artık anılarımızda kaldılar ve bir gün bizlerde evlatlarımızın anılarında kalacağız...