Sen ’bizi" gördün, ama ben bizde seni göremedim.’

Sen beni görürsen, ben sen olurum. Ben sen olunca, sen beni değil, seni görürsün. Sen, sen olan beni sende sen olmadan göremezsin. Çünkü ben sen de sen oldum. Sen, sen olamayınca, ben sende sen olup görünemem.

Ne zaman ki sen, sende sen olup, sen de seni sen görüp sen kendini sen bilirsen, işte o zaman sen, senden ayrı beni, sen de biz eder, biz edilen beni sende görürsün. Yoksa ne sen beni sizde, ne de ben seni bizde görebilirim.

Burada senin beni, benimde seni tanımam çok önemli değil, asıl önemli olan senin seni, benim de beni tanıyıp bilmemdir. Çünkü o noktada artık ben, sen yok, biz var. Bizde de ben, sen olmaz. Çünkü artık ben senim, sen de bensin. Yani ikimiz biriz, sen de ben de yok oluruz. İkimiz bizde bir oluruz.

Bir olan bizde hiçbir sorun olmaz. Olursa zaten o biz olmaz. Günümüzün en büyük sorunu da zaten bu biz olamayışımızdan kaynaklanmaktadır.

Hiçbir toplum bu biz sorunu çözmeden hiç bir zaman huzur bulup uzun süreli mutlu yaşayamazlar. Çünkü sen ben arasındaki her sorunun, her problemin kaynağı senin seni, benim beni tanıyıp bir biz olup birbirimizi yeterince tanımamamızdan kaynaklanıyor.

Yoksa bizi oluşturan bizdeki sen kim? Ben kim? Aslında her ikisi de bir ’BEN’ değil mi?

O halde gelin önce beni, sonra tanıyalım seni, kaldıralım aradaki bütün ’BEN’leri, olalım hepimiz bir BİZ.

Ben seni, bende göreyim. Sen de beni, sende gör. İkimiz birbirinden ayrı birer birey olup özgür yaşayalım. Yaşarken de birbirimizden ayrılmayıp ben seni, ben bileyim. Sen de beni, sen bil.

Yoksa ne sen, sen olabilirsin. Ne de ben, ben olabilirim.

Ayrılık düştü mü? Bir kere başa, ateş düşer ocağa. Kaynamaz ocakta aş, dağılır baş.

Sanma ki sen beni, ben seni yok edince, gittiğimiz yerde aşımız çoğalıp yerimiz bu dünyadan bol olacak.

Gel dostum; Gören göze akıl ne gerek. Ayrılığa düşmeden görüp birbirimizi, olalım bir biz. Sona kalıp donmadan insan olup, insanca yaşayalım hepimiz.

Dünya kimseye kalmaz.

24.07.2013
Cahit KARAÇ