Ah sevgilim, o kadar işlemiş ki hayatıma imkansızlık, ne zamandır yolunu gözlediğim bir heyecanla beklediğim seni istemez oldum.Korkuyorum ya sana da bulaşırsa imkansızlığım nasıl dayanır yüreğim onca hayallerim varken sana dair, nasıl imkansızlığın bize mesafeler koyduğunu düşünebilirim ki.
Bekliyorum seni. Güneşli bir gün gel.Kuşların göçüyle gel.Çiceklerin açışıyla gel.Baharıda al gel olur mu? Hüznüme gülücük, huysuzluğuma şekerlik,umutsuzluğuma umut getir. İki günlük şu hayatıma bin asırla gel.
Senin için; yazılan onca şiir, dinlediğim onca şarkı,onca hayallerim elbette bir gün gerçekleşecek.Ben hissediyorum, sende hisset.
Birbirimizden bugün haberimiz olmasa da yarın olacak.Uzun yıllar zikrimden fikrimden düşürmeyeceğim adından haberim olmasa da.Boyunu, kilonu,saç rengini,ses tonunu bilmesem de bir gün onlara ömrüm boyunca sahip olacağım için şimdiden kendimi çok şanslı hissediyorum.
Çok bekletme olur mu? Şu kargaşama, hayat yoğunluğuma, gereksiz geçen dakikalarıma anlam ol.Yeni şiirlerimiz olsun,yeni hayallerimiz,yeni başlangıcımız.
Senin de beni beklediğini biliyorum.Bu hasret elbet bir gün sonlanacak ve mavi panjurlu, pencereleri gökyüzüne açılan bir evimiz olacak.
Hayat kısa, kuşlar uçuyor ve ben seni bekliyorum.
Küçük Prens kitabını elime tutuşturup, ’işte prensin geldi ’ demeni bekliyorum.
Küçük Prens.
Gel.