’’kelimelerinde kaderinde var cehennem’’
her biri savaş ortasında alana isabetli bir giriş yapan cengaver gibi
sahibinin kölesi,veyahut efendisi
zihin,dil,vucüt ve zamana hükmederken, çoğu doğum esnasında oluşan sancı kadar acı verici
ya da şöyle;
yutkunurken boğazın tam ortasında düğüm sanki
sahi hiç kelimelerin içinde yandınız mı?
benim bildiğim tüm kalem tutan eller onlardan şikayetçi
Orhan Gencebay dinlemek bile rahatlatmıyor kendilerini
düşünün o kadar, o kadar rahatsız edici elem verici
Öğüt vermek, satıra ekleme yapmaktan daha kolay
bence bunu yapmayın caka satar gibi, onlara öğüt satmayın.
zira onları anlamak, bahardan kışa uyanmak gibi bir şey
sol ellerinde genelde sigara olduğu için
her çektiklerinde içlerine,
kül yerine kelimeler dökülür.
anlı şanlı türk ordusunun eriymiş de sanki,
kalem kağıda doğru şöyle bir süzülür.
Sayın okuyucu;
pek bir dalgın okuyorsunuz bu yazıyı
dikkatinizi satırlara verin
ve şöyle bir anımsayın
en son ne zaman bir şarkıda içlendiniz?
ne zaman bir mektuba gözyaşlarınızla destek çıktınız?
onlar yanarken cümleler içinde siz hep satır aralarında oyalandınız?
okumak...
gökyüzünün gök kuşağına aralanan kapılarını açmaktır
en son ne zaman bir kitabı tek oturuşta içinize attınız?
sorumun cevabını vermiyor kimse
’’kötü bir anlatıcıyım oysa ben’’
kimseler ilişmiyor gözlerimize
okumaktan çok yazan bir millet olduğumuz için mi bu kadar cümlelerimiz eziyet eden türden
yoksa açıklamalarımız durak sonunda değil de ortasında inecek kadar cesaretsiz mi?
daima acele edip geç kalanların içinde hiç aceleniz yok mu?
bilmelisiniz ki kelimeler yolun başı
yolun sonu ortası ve yarısı
bu yüzden okumak yerine yazıyorlar
yazmak için okumaya mecbur olduklarını bilmiyorlar...
’’oku!’’ emrini sadrımıza yerleştirmedikten sonra
kelimelerin de kaderinde olacak olandır cehennem
ziyadesiyle olmadı
bir nebze olsa gözyaşımız akmadı
ama olsun
içimizde de
kelimelerde de var cehennem!
yazmak ki;
işkencenin yontulmuş hali
ve şairin dediği gibi
’’içimiz hep bir hoşçakal ülkesi’’