Gerçekten umut etmemek bazen daha mı iyi? Ama umut etmeden yapabilir mi ki insan...? Umut edip heves etmeden... Bence yapamaz yapması mümkün değildir bu şekilde. Umut etmek yaşatır insanı... Evet çok üzer insanı, umutlarının bir anda yıkılması yok olup kaybolması, ama umutlar yaşatmaz mi insani. Umut etmeden insan hayatın güzelliklerini görebilir mi?... Bence asla... Umut ettikçe insan umut ettiği hayallerin, güzelliklerin kendinin olacağını sanar bir anlıkta olsa, heveslerine beklentilerine sahip olmanın sevincini yaşar... Birçok kez gerçekleşmese de bu umutlar, insan o umutları umut etmeyi bile sever işte... Gerekleşirse mutluluktan uçar, gerçekleşmediğinde ise indirir kepenkleri hayata, tüm karamsarlığı ile vazgeçer bu dünyadan ama bu mudur hayatla mücadele etmek bu kadar basit midir ki?? Asla ama asla bu kadar basit değildir... Hayal ettiğimiz umutlar gerçekleşmedi diye bu kadar kolay vazgeçemeyiz bu hayattan ya da içimizde ki (belkide bir zamanlar içimizde ki) yaşamını sürdüren yaşama sevincinden... Canlandırmalıyız o sevinci her seferinde yeniden ve yeniden... Unutma! Sonuçta her insan nefret eder bazen umut etmekten bitirir çünkü o umutlar insanı ama yine de yaşatan o umutlar değil midir be insanı...