Mutluluk insanın içinde ekili bir tohumdur ve onun yeşermesi için bol bol sulanması gerektir.Herkesin mutluluğunu yeşertmesi için kullandığı su farklıdır.Kimi insanlara zarar vermekten onlara kötülük yapmaktan onların mutsuzluğundan büyük haz duyar,kimisi insanlara yardım etmekten onların yüzünü güldürmekten,onların mutluluklarından.
Küçüktüm, Sihirli Annemi izlerken bende bir periyim ve iyilik yapmalıyım diye kendimi şartlayıp tüm oyuncaklarımı mahalledeki benden küçük olan çocuklara vermiştim ve onların o oyuncakları aldıktan sonra ki yüz ifadeleri ve benim İyilik Perisi sıfatım beni tarifsiz bir mutluluğa sürüklemişti ve ben gerçekten bir iyilik perisi olduğuma o gün inanmıştım.Hatta o gün gökyüzünde bulutların üzerinde oturup güneşle bile konuşmuştum.
İnsanların yüzünde ki gülücüğe sebep olmak,benim mutluluk anlayışımken yüzümün bu insanlar tarafından düşmesi ne kadar adil bilmiyorum.
Ama işte dedim ya herkesin mutluluğunu yeşertme anlayışı farklıdır.Birileri mutlu olur, birileri mutsuz.Dünyada bir denge var ve bu denge tek taraflı dengede durmuyor.