Aslında kendi huzurumuzu düşündüğümüzden, sofralarımızın daha zengin olmasını dilediğimizden, veya şöyle gölgelerde serin yerlerde rahat oruç tutayım düşüncesinden olabilir mi?

İnsan Afrika’daki, Suriye’deki, Irak’daki, Filistin’deki, Doğu Türkistan’daki, Myanmar, Burma ve dünyanın daha nice yerlerindeki aç sefil, perişan, sürgün, işkence altında inim inim inleyen, susuzluktan bulduğu çamurlu suları içen, açlıktan öküzün pisliğinin içinde buğday taneleri arayan insanları düşündükçe, iftarda hazırladığımız sofraları görünce kendime sövüyorum, hakaret ediyorum, kahrediyorum. Sen neyi hak ettin ki bu sofraya layıksın diyorum. Bu insanlar için ne yaptın ki bu sofradan yiyeceksin diyorum. Allahım bizleri aç bırak, çadır içerisinde yatır, böyle zengin sofralar bulamayalım ama bu saydığım insanlara ne olur huzur getir, açlıktan, susuzluktan kurtar. Onlarında boğazından sıcak çorba, yemek girsin. Allahım ne olur bizden al o insanlara ver. Ben ancak ramazanın tadına böyle varabilirim. zengin iftar sofralarıyla değil. Allah bizleri islah etsin. Etsin ki dünyadaki diğer Müslümanları aklımızın ucundan dahi geçirmiyoruz...