Sevdiğin kadar sevilmek varmış… Yani ben bilmiyorum , aslında kimse bilmiyor çünkü kimse sevdiği kadar sevilemedi veyatta karşı tarafın verdiği sevgi kadar sevgi veremedi. Sevginin adaleti yok sevginin karşılığı yok , nedensizde sevilebilir aynı benim seni sevdiğim gibi… Geçen gece yine seni seviyorum elimde bir bardak çay ve asla vazgeçemediğim kavrulmuş sarı leblebilerimle. Çayımdan bir yudum alıyorum içim ısınsın diye birkaç tanede leblebi atıyorum ağzıma tadı olsun diye. Sonra yine seni sevmeye devam ediyorum , aslında seni sevmeye devam etmiyorum çünkü ben yaşadığım sürece seni her saniye hatta her salise seviyorum yani seni sevmekte ara vermiyorum ve bundan hiç yorulmuyorum. Biliyorsun ben üşengecim ve çokta tembelim , geçen gün annem “Onur yemek hazır” diye alt kattan bana bağırıyor bende “geliyorum” dememe ve karnımın aç olmasına rağmen , sen ne yazmışsın ne paylaşmışsın diye orda burda dolanmaktan annemi söylendiriyorum. En sonunda açlık basınca aşağı kata iniyorum annem yemeğini yemiş oluyor sofrada soğuyan bir tabak yemeğimi tek başıma yemek zorunda kalıyorum , sayende. Görüyorsun işte herşeye bir üşengeçliğim bir tembelliğim var ama nedense seni sevmeme ne üşengeçliğim var nede tembelliğim var. İşte sevdiğim kadar sevilemiyorum ve sende sevgimi görecek kadar büyüyemiyorsun küçük kız…

Ben özlüyorum işte kaçışım yok… Gerçi sende azda olsa özlüyorsundur ama kaçışların çok. Hem neden özlemek istemeyeyim ki ayıp mı ? günah mı ? yoksa çok mu komik ? bence hiçbiri. Özlemek gayet normal ve çokta güzel bir şey. Seven insan özler abi asıl özlemiyorsa sevmiyordur zaten. Off bide çokta aşıksan vay haline… Ben özlüyorum , çok özlüyorum çünkü seviyorum çokta aşığım. Aşkın en güzel yanlarından biridir özlemek , sevdiğin tarafından özlenilmek. Sizde de oldu mu veyatta sizde yaşadınız mı bilmiyorum ama ben sevdiğim tarafından özlenildiğimi hissettim. Bu özlem karşısında kemiklerimin sızıntısını hissedecek kadar sımsıkı bir sarılma ve beni pamuk kadar yumuşacık yaparcasına bir öpücük kazanmıştım ve o gün bugündür ne öyle bir sarılma nede öyle bir öpücük kazanamadım ve en acısıda özlenildiğimi hissedemedim… Tabiki bunların hepsi gelip geçicidir ama sen gel ve sakın geçme , kal öylece yanımda ben seni saklarım içimde…

Vedalaşmak ne kötüdür öyle , hele ki sevdiğinle vedalaşmak , bir daha bir araya gelemeyecek şekilde vedalaşmakta en kötüsüdür. Bazıları vardır ya her olayda arkasına bakmadan çekip giderler ama bilmezler arkasında şelale olacak gözleri. Onlar umursamayanlar işte öylece umursuzca gidenler… Ve sen her olayda çekip gidendin arkana bakmadan çekip giden. Nasıl yapabiliyordun böyle çekip gitmeyi şaşıyordum doğrusu. İnsan sevdiğini yalnız bırakır mı ? Arkasına bakmadan onu karanlığa gömer mi ? Evet yalnızda bırakır , onu karanlığada gömer. Vedalaşmak istemiyordum ben ama sen en sonunda “Kendine iyi bak , hoşça kal” dedin. Sana sesleniyorum , ben kendime iyi bakamıyorum özür dilerim sözüne uyamıyorum ama sen gel hoşça kalma , yanımda kal…