Yatağına yatıyorsun ya hani arkanı döndüğünde benim gülen yüzümle karşılaş mesela. Eve geldiğinde hoş geldin kocacım diyen sesin sahibi ben olayım. Yemeği beğendin mi diye soracak kadının da. Uyurken nefesini boynumda hissedebileyim ki mutlu olayım. Çok şey değil aslında, çocuklarımın babası sen ol sadece. Çok mu oldum sahi ?
Çok oldun deme bana sevgili. Senli hayaller kurmanın sınırı yok ki, sana olan sevgim gibi sonsuz onlarda… Sana bağırırken bir anda öp beni. Yüzümü avuçlarının arasına al, sonra ben o çok sevdiğim boynuna yaslıyım başımı. Huzuruma kavuşayım. Sen benim huzurumsun sevgili. Sen benim mutluluğumsun.Güneşim ve ayımsın. Aslında güneş ve ayın da bir hikayesi var. Hani ben sana karanlık gecelerimi aydınlattın, günlerime ışık saçtın demiştim ya sevgili işte bu yüzden hem güneşim hem ayımsın. Ben sana dalmaktan korkmadım sevgilim. Hep o korkup kaçtığım denizlerden farklı oldun sen. Senin karşında durup düşüncelere dalmadım ben. Seninle yüzmeyi öğrendim, büyümeyi öğrendiğim gibi. İlk aşk adımlarımı seninle attım ben. Bu yüzden mavimsin sen benim. İşte böyle. Şimdi susup senin kokunu arayım yastığımdan.
Unutma seni seviyorum.
Bak susamıyorum. Mutsuzluğumu ve kızgınlığımı kolayca anlatabilsem de sana, mutluluğumu anlatamam biliyorsun. Ve bazen öyle anlar geliyor ki -işte şuan gibi- ben mutluluğumu yazıyorum ve mutluluğumu yazdıkça daha da mutlu oluyorum. Çünkü seni seviyorum.Aslında seni sevmenin bir nedeni yok ki çünküsü olsun. Bak yine çok konuştum sevgilim...
Nerde bu koku?! Gelmiyor hadi al beni yaninaa...