Hafta sonu bir sınava girdim, sınav bitene kadar sıralardaki yazılar dikkatimi çekti.
Fizik dersiyle ilgili formüller yazılmış sıralara, bazıları tarih kopyası, İngilizceden tutun çeşit, çeşit ders kopyaları mevcut sıraların üzerinde.
İsimler resmen bıçak gibi şeylerle kazınmış güzelim okul sıralarına. Hem de envai çeşit isimler.
Gözüm birden bire kalorifere takıldı, Allah’ım oda ne? Kaloriferin üzerine bile yazılar yazmışlar. Sınıfın yan duvarları bel hizasına kadar yağlı boyayla boyanmış rahatlıkla silinebilsin diye lakin oraları bile yazılarla doldurmuşlar.
Abarttığımı düşünen varsa aranızda; bir dirhem bile abartı yok sözlerimde.
Benim gibi sınava gelenler mi yoksa öğrenciler mi bilemiyorum ama birkaç sıranın altında kalem açılmış ve çöpleri gezmekte. Hele bir sıranın altında çekirdek kabuğu gördüm. Güya sınıfta çöp kutusu var.
Sınıfın arka duvarında bir askılık var, on tane ceket asacak şey varsa en az yarısı kırık. Tüm sınıfın ceketlerini oraya assanız kırılmaz ama her nedense bu askılığın yarısı kırık.
Onca paralar harcanıp tüm bu eğitim şartları oluşturulmuş, hatta akıllı tahtalar sınıflara yerleştirilmiş. Akıllı tahtalar yerleştirildiğine göre sanırım öğrencilere de tablet bilgisayarlar dağıtılmış.
Çoğu kimsenin evlerine bile yaptıramadığı stor perdeler sınıfa güneş düştüğünden taktırılmış.
Şöyle bir düşündüm, imkânlar sınırsız, olabileceğinin hepsi yapılmış şehrin en bilindik okulunda. Allah’ım devletimize zeval vermesin.
Bunca imkân sunulmuşken gençliğimize, sıraların, kaloriferlerin, duvarların hallerine ne demeli?
Bir yerlerde eksikliğin olduğu kesin, ya bu çocuklara devlet malı anlatılmamış, ya malzemelerin ne amaçla kullanıldığı öğretilmemiş. Bir yerlerde eksiklik var ama nerede?
Yokluklar içinde kurulan bir beyliğin üç kıtaya hükmettiği dünyada, bu beyliğin evlatlarının sunulan imkânlarla uzaya çıkması gerekir diye düşünüyorum.
Çare;
1. Eğitim önce evde başlar; Anne baba olarak evlatlarımıza daha ufak yaşlarda Devlet malını korumayı öğretmeliyiz.
2. Çevre olarak yaşantı alanlarımızdaki Devlet mallarına gereken itinayı göstermeli, gençlere iyi örnek olmalıyız.
3. Eğitim yuvasına adım atan gençlerimize ilk olarak ellerindeki imkânlarını nasıl kullanmaları gerektiğini öğretmeliyiz.
4. Gerek resmi kuruluşlar, gerekse sivil toplum kuruluşları olarak bu konularla ilgili yarışma vb. düzenleyip topluma bu bilinci kazandırmalıyız.
Bunlar benim gözlemim ve kendimce çarelerim. Sizlerinde varsa düşünceniz sorunu çözmeye yönelik işin bir köşesinden başlayalım.
Saygılar.

Çetin KORKMAZ