Beni öylece bırakıp gitmen,kumdan kanatlarının beyazı kirlenmiş martıların sesleri arasında,belki veda belki sevda havasında bakışlarına baka kalmak ne zor şey...
Ilık ılık yüreğime dokunan ellerinin sıcaklığını alıp götürmen ne zor.Hüzünle karışık gülüşünü , bir türlü gitmek istemeyen adımlarını seyretmek ,ıhlamur ağaçlarının arasında kalabalığa karışıp gitmen ne zor şey...

Ne zor şey sen giderken ardından baka kalmak seyreder gibi engin bir denizi.

Ellerini ellerimden zoraki koparışın,Parmak uçlarının ellerimin arasından gül yaprağından kayıp giden yağmur damlası gibi kayıp gitmesi ah! bir bilsen ne zor.

Bir kaç dakika önce bakir bir ormanın içinde şırıl şırıl berrak bir derenin akışı gibi kulaklarımdan yüreğime akan ve aktıkça huzur veren sesini uğurlamak seninle ve öylece sessiz kalıp oturmak olduğun yere ne zor şey.

Belkide bir daha hiç göremeyeceğim gözlerinin içine bakmak, gözlerine sevdayı haykıramamak, açıp kollarımı delicesine seni saramamak ne zor şey...

Ah! ayrılık ne zor şey...

Abdullah KARTAL