Belki hayalleri temsil eden ucu ve sonu gözükmeyen bir derya , belki de sonsuz bekleyişin umutsuz adı bulut .. 9 aylık hasretin adı , karşılıksız sevginin acı tadı bulut . Uğruna şair olduğumuz her geçen satırda onu şiir yaptıgımız sevginin adı belki de. Eskilen , yıkılan hayallerin kül adı .

Sevginin adı , umudun yoldaşıdır bulut ...

Herkes bakar ama aynı şeyi göremez kimse bulutlarda . Huzuru ararız kimilerinde , denizde ya da yıldızlar da .Yüksek ve erişilmez şeylere yükleriz her gece hayallerimizi ... Bulutlara .. Sahi sen ne görüyorsun bulutlar da ? Neye benzetmek istiyorsun bulutları ? Görmedin mi hiç onun yüzünü pamukların arasında hayal kurup oturup şiir yazmadın mı o aşkın üzerine ?

Bulutları severim ben , severim de sırf sana benzediğinden severim . Benden uzak , Allah’a yakın .
Aynı sen gibi bulutlar işte . Ağlamasa bulutlar ondan sonra nasıl çıkar güzellikler ? Gözyaşlarım bulutlar . Ondan sonra gelecek olan gülücüklerimin teminatı onlar .

Benim bulut , senin hayalinle yaşayan
Sensin bulut , bana ulaşamayan
Biziz bulut , asla uzlaşamayıp mutlu olamayan ...

Severim bulutları ,
Seni sevdiğim gibi
Sana benzettiğim için severim belki de
Her şey sensin birazda ...