Ali’m,İsmail’im....
Oğul,yitip gittiğinden beri güneş kaç kez doğdu,kaç kez battı bilmiyorum,bir yılda kaç hafta vardı,kaç ay vardı artık saymıyorum..Daha kaç kez rüyalarıma uğrayacaksın,bu yangın ne zaman bitecek inan umursamıyorum..
Güneş bir haziran gününde kana bulanı gökyüzümü aldı gitti benden..Evladım,yiğidim aslanım,söyle bana toprak nasıl kabul ediyor 19 yaşındakı bır bedenı,ya ben iflah olurmuyum artık bu derde düşeli? Alişmak mı,inan alışılmıyor..İnsanoğlu ne garip değilmi oğul,alışamadığı bır dert ıle büyüyor,her sabah yüreğinde bır agırlıkla kalkıyor,yaşamaya çalışıyor..Güzel gülüşün,temiz yüreğin,bıraktığın acı bende kaldı,
Oğul,ellerinden su içmekte varmış,hayat ne garıp degılmı katilin olan ülkende adın parklara,sokaklara verılıyor ama adın adalet kapısına uğramıyor..Gülme,şaşırma da sakın,olmaz deme..Sabıkası kirlı ülkende herşey olur oğul..