gül sarı... arkadaşlıklarımın adı gül sarı.uykularımı sancılarla bölen gül sarı.yürek depremimin merkez üssü.dostlukların en son türküsü.oldugun günleri hatırlarım,ara sokaklarda ip atlar,saklambaç oynardık.aynı sıraları paylaşır aynı aynı suçlardan sorgulanırdık.ara sokağımızın güneş yüzlü kızı.sana ilk kapılmam yuvasından düşen yavru serçeye kucak actığında başlamıstı.ılk o an yüreğim titiredi o an kıskanclığı tattım o an sensiz olamayacagımı anladım.her gece pencereden senı izlerdim gizliden gizliye.olurki sende bana yüregini verirsin diye.her gece senı düşlerdim.seninle yatar senınle kalkar senınle rüya kurardım.içinde bir sen vardın pembe panjurlu evimin.içinde bir sen vardın papatyalarla dolu bahçemin.bir sen vardın bana ait okyanusun içinde yüzen.sendin her gece içtiğim meyhanenin assolisti.sendin galaksimin merkezi.sendin ülkemin başkenti.gittinde ne oldu başkasına.mutlu edebildimi seni allah aşkına?senden sonra hiçbir sey kalmadı.pembe panjurlu evi izinsiz oldugu için belediye yıktı.meyhane desen tek müşterisi bendim onda kepenkleri çektim.okyanusta küresel ısınmadan kurudu yok oldu.sokağımızın mutlu cocuklarının hepsi birer birer kayboldu.bir ben kaldım sokakta hala ip atlayan,saklambaç oynayarak seni bulmaya çalısan.