0
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
343
Okunma
Sendin uzun ve soğuk kış gecelerinde kalbimi ısıtan sabahlara kadar ve kafamı yastığa koyduğum da bütün hayallerim içindeydin güzeldi hepsi çünkü ben senindim , sense benim. Günlerim senle güzeldi, sensiz geçen birgün bin asırdı bana ve ağlardim saçma zamanlarda. Oysa şimdi ne gündüzüm var , ne gecem. Kafamı yastığa koyduğum da her dakika cehennem bana. Sensiz yaşayamam derken sensiz kaldım , uzaklarda. Aklım hala anılarda. Vücudum yorgun, kalbim buruk, hayallerim kırık ve odamda hakim bir sükut. Elimden birsey gelmiyor , ne kadar zor olsada alışmak yokluğuna , alışıyorum zamanla.
