Kalbinizin bütün kapılarını açmışsınız nadide bir çiceğe,herşey çok güzel gidiyor derken,bir bakmışsınız sevdiğiniz kayıp gitmiş ellerinizden.Aşk; sevilen yanındayken güzeldi peki ya sonrası ?

Aşk gitti gideli,gözyaşları sevmeye başladı gözlerini,saçlarını okşayan eller artık rüzgarın elleri,mutluluk mechule uçmuş,yanında gezenler ise hüzünün erleri,gün,ay,yıl umrunuzda değil,gün hasrette,ay acıda,yıl aşkta takılı kalmış.Karşınızda sevilenin resimleri,arkaplanda hüzünlü şarkılar var.Bir umut düşmüş içinize çaresizce bekliyorsunuz.Bekliyorsunuz..Bekliyorsunuz..

Nerede kaldı gelecek olan?Başka bir sevdaya mı takıldı?Muhtemelen...

Beklediğiniz sevdiğiniz bile olsa sıkılıyor insan öyle değil mi?Mesela benim aldığım nefes yaşamak için değilde,ölüme yaklaşmak içinmiş gibi hissediyorum.Bu konuda da mı yalnızım yoksa?

Beklenen gelmediğinde ona gitmek isteyen yok mu hiç aranızda?Beklemek yerine savaşmayı seçen?Ben belime silah takmak yerine,ağzıma gül alıp beklemeyi seçtim ve kaybettim.Peki ya savaşanlar kazandı mı?Orasını ben bilmiyorum..

Bu konunun şu boyutunu da unutmamak lazım;
Onu unutturacağını zannettiğimiz şeyler yapmaya başlıyoruz.Sigara içiyoruz,hala aklımızda.Alkol kullanıyoruz,hala kalbimizde,her yerde,her şeyde o,sadece o.Ve artık bağımlıyız..

"Yaşamak için sevdaya bağımlıyız"

Mert KAPLAN...