Bunu nasıl anlatacağımı bilemiyorum ama ben çok hastayım.Bu hastalık belki tedavi edilebilir ancak bu tedavi ben de kalıcı hasarlar doğurabilirmiş.Benim hastalığım iki günde bir kendimi alevler arasında görmem.Bu heryerde olabiliyor.Evde,dışarıda ama en kötüsü dışarıda olması.Önce ayaklarımda bir ateş çıkıyor ve bu ateş kısa bir süre sonra bütün vücudumu kaplıyor.Bazen delireceğimi hissediyorum ama yinede son zamanlarda bu ateşe alıştım.Beni bir yatağa bağladılar bir gün ve başımda çeşitli dualar okudular.Bütün duaları duyuyor ama yinede hiçbir tepki vermiyordum.Kendimi dev bir oda içinde hayal ediyorum.Duvarda gölgeler kımıldıyor ve bana yaklaştıkça büyüyorlar.Benden korkuyorlar ama buna gerek yok.Dua eden kadınlardan biri gözlerimin içine bakıyor büyük bir korkuyla.Ateşi görüyor.Belki diğerleride görüyor ama onlar biraz daha cesur olmalılar.
Kanatlarım çıkıyor.Sırtımda yırtılan bir bölgeden kokular yayılıyor etrafa.Az önce korkan kadın daha fazla dayanamıyor ve odadan çıkıp gidiyor.Sonra bedenim yükseliyor ve tavana değince ateş alıyor heryer.Bir değiş tokuş bu.Kadınlar sabırla dua ediyor ama görünürde olağandışı birşey yok.

gölgem yanmıyor sadece
kırılgan ve duyarlı periler
bana su veriyorlar.

Bu daha ne kadar sürecek.Gözlerimi kapadığımda cehennemi görüyorum.Binlerce,milyonlarca vücut acı içinde haykırıyor ve acıdan dilerini yiyorlar.Cehennemin diğer bölümlerine götürüyorlar beni.Heryerde acı ve çırpınan vücutlar.Meleklerden biri kulağıma şunları fısıldıyor,’’buraya gel Anima Sola,sen buraya aitsin,yanıyor olman sadece dünya denen sürgün yerinde göze batar ama burada seni kimse farketmez!’.

Ne kadarda haklıydı melek
Gölgelere karışan gölgelerden bahsederken
Dur ve düşün şimdi
Elinde kör bir mum
Ya birgün tekrar yitip gidersen.

Annem bana dokunuyor ve adımı fısıldıyor yavaşça,’’anima sola,uyan,hepsi geçti,bak söndün artık!’’.Annem bana söndüğümü haber veriyor ama cehennemin kapısı kapandığında zaten söndüğümü biliyordum.

Ne güzeldi ayışığı
Bir temmuz gecesi
Köprü yıkılmıştı
Ve diğerleri...

Yavaşça gözlerimi açıyorum.Ellerim simsiyah.Şimdi anlıyorum!!.Ne zaman yanmaya başlasam cehenneme gidiyorum aslında.Hemde evimde yada dışarıda bir mekanda...Herkesin içinde cehenneme gidiyorum!

Senin bir adın vardı
Hiçlik yıkadıda silindi ismin
Bu ateş sinsidir
Biterken başlar...