" Deneme tahtasına döndü hayat.Bazen diyor ki git,sıkıldım,anlaşamıyoruz;senin gidemediğini gördükçe
vuruyor her dalgada:Git!
Yok yok gitme,aslında seviyorum seni.Hangi perde bu,hangi yazarın senaryosu,gölge ya da kukla oyunu
mu?Bu nasıl sevda? "
Travmatik insanların ilişkileri de dengesiz oluyor .Güven duygusundan yoksun,kaprisli aşklar yaşayarak tüketiyorlar her şeyi.
Sevgiye inanmak zor,her şey yalan herkes yalancı.Ya kukla olacaklar ya da kuklacı.Yalnızlığı daim olur bu insanların,hayata
aşkla bakamazlar,her sevdayı teperler yalancı diye yürek taşıyanı.Onlar yitirmişlerdir,yenik düşmüşlerdir;sevemez,güvenemezler.
Vakit harcarlarken ya birini de harcar ya da harcanırlar.Kukla olmak da zor kuklacı olmak da vesselam.Asla dengeye oturtamazlar
hayatı da sevdayı da.
Acırım hallerine,zira avaz avaz bağırırken birine yalancı diye,eski yaraların hepsi kanıyordur yüreğinde.Aldatmaya çalışırken
birini aldanmışlardır bir yerlerde.