Çok ağlamıştım hem de çok. Gözyaşlarım göz çukurlarımdan saçlarıma doluşmuş oradan da kulaklarıma akıyordu. İç çekmelerimi duymasınlar diye yorganı iyice başıma çekmiş nefesimle ısınırken bir yandan da yüreğimden gelen lavları söndürmeye çalışırcasına derin nefesler alıp veriyordum. Nasıl bir üzüntüydü böyle ki, bedenimi sarsıyor, adeta donuk bir cisme döndürüyordu.
Almayın benden o güzel duyguyu almayın. Çalmak bu olsa gerek bir küçük kızın kalbinden onun en kıymetlisini. Ellerimden almayın daha yeşertmeden yeteneklerimi almayın, çalmayın, soldurmayın yediverenler misali rengarenk düşlerimi benden! Feratlarım boşaydı biliyorum. Kimse duymadı, kulak vermedi isteklerime. Arzu duyduğum şey çok pahalı değildi oysa. Bir kitap yada bir çanta dolusu kitap ve bir de siyah önlük. Yani okula gitmek. Yani beş yıldan sonra öğrenmeye devam etmek. Zaman karardı,bülbüller sustu, güller küstü, güneş ışığını yüzümden aldı. Saçlarım uzamadı, gözlerim hayallerini seyredemedi bu yüzden düşler bahçesinden. Kızarmadı elma yanaklarım daha sonra heyecanla. Çocukluğum, resimlerimde ki parlak denizi göremedi. Rengarenk olmadı gökkuşağı o günden sonra. Derleyip topladığım odada asılı levhaların yazıları ters yüz oldu, okuyamadım. Silindi yüreğimdeki özlem dolu planlar birer birer.
O gün, gittiğimde odasında tane tane okuduğu kitabın o enfes kokusunun lezzetini hiç bir şeyden hayatım boyunca alamadım. Çevirmeye kıyamadığım sayfalarını tutamadan parmaklarım, dantel ipliklerine dolandı yıllarca çıkaramadım. Yazamadan kalemle ellerimde iğnelerle iplikler delik deşik olan parmaklardan kurtulamadım.
Kimileri kütüphanelerde saatlerce dalarken o müthiş atmosfere dibine kadar...Kimileri okurken her sözün manalarını ilmek ilmek bilgiyle sarmalayarak...Ben, evde komşu kadınların anlattığı kadın hikayelerinde eftiğim daralana kadar sızlanan yüreğimle bunaldım,ufalandım,ufaldım, darmadağın olana kadar bocaladım.
Ta ki aynı kokuyu alanadeğin bir kırmızı ciltli Kitap’tan haz aldım. Elime almak için abdest aldığımda anlamıştım. O özlem bana sunulmuştu bir başka elden. Yol açan kudrete sonsuz minnettar kaldım.

Ayşe Ciplioğlu Kaş