Sahi nasıl bir duyguydu sevmek. Küçükken hayalini kurduğumuz gibi mi hayat, şayet öyleyse hayal kurmaya devam edelim. Peki ya değilse...
Evcilik oynardık mesela evimiz evciliğimizdeki gibi mi, yoksa eldekiler bitti okeye mi dönüyoruz hayatta.
Özlediklerimiz yanımızdakilerden fazlaysa eğer, tükeniyoruz ve tüketiyoruzdur. Bence tükenmemek ve tüketmemek için en doğru şey hiçbir şey ayırtetmeden ve olduğu gibi sevmektir. Başta zor gelir ama tadını alıp alışınca bağımlılık yapan en asil en güzel duygudur. Dağ taş toprak insan bire bin katar her sevgi. Ve aslında sevdiğimiz herşeyde tek olanı, kendimizi, severiz.
Seven insan verici olur kul olur ama verdiklerinden dolayı azalmaz artar hazinesi. Çünkü kendinin olanı verebilirsin, hesapasızca başkasının olanı verirsen sahibi gelir hesap sorar.
Ve bazen sevgimiz o kadar büyür ki taşar ruhumuzdan ve bedenimizden. Bu taşma an da olur ama her an olmaz. Çünkü dolu olan taşar ve kimse tek bir anda kalamaz. Tek bir an için yaşasa da...


Sevginiz Daim Olsun