Bugün tekrar toparlandım, her gün ki gibi yineliyorum zamanında olmayan her halimle ilgili..
Uğraşıyorum hatta direniyorum olup biten ilişkileri sorgulamak umarsızca koşmak en ücra köşelere bilinmemek , tanınmamak hatta olmamak istiyorum bugün de...
Sonra duraksıyorum, anımsıyorum yaşadığımı fark ediyorum kimsesizce sessizce..
Çığlıklarım da boğuluyorum, duyuramıyorum.. Ağlıyorum içten içe eriyorum nefesim bitiyor gibi oluyor hatta bazen hiç olmuyor...
Düşünmek, savaşmak belki de kendime kanıtlamak birçok şeyi...
İşte her gün ki hep aynı yaşadığımız ruh hali, her günümüz karmaşa, her günümüz bir öncekinden daha umutsuz, daha biçare .... daha... daha....

Söyleyemediklerimiz, keşkelerimiz yaşayamadıklarımız ve sessiz kaldığımız düş kırıklıklarımız....

Acaba diyorum ben mi abartıyorum bu hayatı,
Yoksa gerçekten gereksiz kendi iç dönüşeliiğimizin bir parçası mı??
Bildiklerimiz bilmediklerimizin aynası mı????

Harika Angun....