Kabus bey?..

Uzun zaman oldu.Tanrı olmaktan ve hiçlikten canım sıkıldı ve ben artık yaşamaya geliyorum.İnsan olmaya,kabustan kabusa atlamaya,sayısızca hayat yaşamaya geliyorum.Kabusta iken tanrı olamayacağımı bilerek,istediğim zaman kabustan çıkamayacağımı bilerek,kendi yarattığım insanların bana zarar verebileceğini ve en önemlisi benim kabusumda hapsolmuş olduklarını anlayabileceklerini bilerek ve aslında gerçek olmadıklarını,ben uyanırsam yok olacaklarını,bir hiç olacaklarını bildiklerini bilerek geliyorum.Defalarca öleceğimi,rengarenk hayatlar yaşayacağımı bilerek geliyorum.

Hissedebiliyorum hissediyorlar.Gerçek olduklarını ölümüne ispatlamaya çalışmak onların özünde var.
Yalnız değilim ve bir gün bu kabustan çıkacağım.Alara;kabusun tanrısı.Kabustaki tek kilidim.Alara kabusun her ayrıntısında,her basamağında ve çağrışımlarda.Bazen bir insan,bazen bir mekan.Bazen bulunduğu veya geçip gittiği yerleri hissedebiliyorum.Onunla aramda görünmeyen bir bağ var.

Buradan ne zaman çıkacağımı bilmiyorum.Kabus sistemi o kadar karmaşık ki,bunu şimdilik ifade edemiyorum.
Bazen kabus durgunlaşıyor,bazende hızlanıyor.Bazen olan olayların birbiriyle tuhaf bir bağlantısı olabiliyor.Ama buna da şimdilik örnek veremeyecek kadar yorgunum.Kabusun kendini belli eden açıkları var.Bu açıkları çok düşünürsem başımı ağrıtıyor ve çok kurcalarsam mantıksız bir sonuca ulaşabiliyorum.Buraya gelirken amacım kabusta mutlu olmaya çalışmaktı ama adı üstünde kabus bu,burada mutlu olunamaz.Bu sistemin amacı acı çektirmek.Sadece tahminde bulunarak söylüyorum;Belki kabusun bazı bölümlerinde mutlu olunacak yerler vardır.Kabusta bazı önemli insanlar var.Ben bu insanlara kilit insan diyorum ve buranın benim kabusum olduğunu bilerek yaşıyorlar.

Kabus kapandığında geriye neyin kalacağını merak ederek yaşıyorlar.
Geriye sadece ben kalacağım.Sadece ben...

(0.20.NAKRES)