Vaktiyle bir derviş berbere gidip;
- "Vur usturayı berber efendi" der.
Berber,dervişin saçlarını kazımaya başlar ve diğer tarafı usturaya vuracakken,mahallenin kabadayısı içeri girer.Doğruca dervişin yanına gider,başının kazınmış tarafına sert bir tokat atarak;
-"Kalk bakalım kabak,kalk da tıraşımızı olalım." diye bağırır.
(Dövene elsiz,sövene dilsiz) olan,halktan gelen her şeyin Hak’tan geldiğine inanan derviş,sabreder.Fakat kabadayının tıraş esnasında da dili durmaz,sürekli alay eder derviş ile;
- "Kabak aşağı,kabak yukarı."
Nihayet tıraş biter.Kabadayı dükkandan çıkar.Henüz bir kaç metre gitmiştir ki,kontrolden çıkan bir at arabası aşağı hızla üzerine gelerek,kabadayıyı altına alıp sürükler.Kabadayı oracıkta feci şekilde can verir.Berber dervişe bakar ve sorar;
-"Biraz ağır olmadı mı derviş efendi?" Derviş düşünceli şekilde cevap verir;
-"Vallahi gücenmedim ona.Hakkımı da helal etmiştim.Gel gör ki; kabağında bir sahibi var,O gücenmiş olmalı..."