Bardaktan boşanırcasına yağan yağmur sanki sensizliğe akıyordu. Yüreğimin derinliklerindeki karanlık; sarmıştı tüm şehri... Yalnızlığım dolanırken tüm sokaklarda yapraklara düşen su damlacıkları ıslatıyordu hayallerimi. Üşüdüm bir an... Neden diye sorma sensizlikten! Senin sesini duyuyorum uzaklardan. Gün ışıkları terk ederken bu şehri uzaklardan duydum sesini. Yalnızlığa attım adımlarımı hiç korkmadan, bakmadan ardıma yürüdüm usulca. Pencereye düşen su damlaları gibi yolumu bilmeden yürüdüm. Gittim ayaklarımın götürdüğü yere. Uzaklara senden çok uzaklara gittim usulca. Yoldan geçen insanlara sordum seni. Hiç kimse görmemiş ki. Yıkıldım bir kez daha gidişine. Güvercinler dolanıyordu ayaklarımın dibinde. Ne kadar güzel, ne kadar da özgürdüler. Yokluğuna çare ararken gördüm onları. Bir kez de senin için kanat çırptılar gökyüzünde.Ne ben bulabildim seni ne de kuşlar.Şimdi sen gideli kaç mevsim geçti.Kaç kere sensiz açtı mayıs güllerim.kaç gece üşüdüm sensiz.Kaç kere kar düştü şehrin eteklerine sen yokken.Yıllar oldu sen beni bırakıp gideli.Ellerimde sonbahar yaprakları.Sen gittin gideli gözlerimden düşmeyen göz yaşlarım var.Ben hala seni beklemekteyim.Ben hala seninleyim...!!!