En çok koltuklar ilgimi çekerdi,ağır geniş ve ahşap tahta kısmının oluşturduğu kavisler ve gaz sobası,annemin soba yakarken sinirlenip sobaya bağırdığını hatırlrdım kül temzliğini yaparken odanın toz ile dolduğunu da,ama gaz sobası farklydı,yukardan kibriti yakıp hedefi onikiden vurmaya çalısırdık,kuzenım birkaç denemeden sonra basarılı olurdu,ortada toz olmadan soba alev alırdı.Bununla birlikte ilk renklı televızyonun büyüsüne kapılmak bu evde kısmet olmadı baksa bır komsumuzun evınde bir basketbol maçında zemının sarı oldugunu ve bunca zamandır bu zemının grı yada sıyaha yakın bır tonda oldugunu sanmıştım,evımızdekı buyuk kasalı sıyah beyaz televızyon benı kandırmıştı zaten çalıştırmakta zordu önce açma düğmesine basmak sonrada “düzenleyicinin kırmızı”anahtarını açmak gerekirdi ve benım ıcın ıkıncı kısım zordu yüksekte olan bu aletın dugmesıne ulaşmak için çogu kez bir sandalyeye ihtiyaç duyardım.İlk renkli TV ile tanıştığım ev başka bir komşumuzdu,karısını eve kapatan aşırı dinci bir saat ustasının evinde koca bir tepsinin etrafında bir ayine katılmış gibi ablalarım ve ben meyveleri hayranlıkla izlerken kafamı kaldırdığım anda renklerle tanışmıştım.O zaman sakıncalı yasıma ulasmadıfgım ıcın kadınlarla bırlıkte mısafırlıge katılmamda sakınca yoktu,ancak bu saat ustasının kıskançlığı nedeni ile evden çıkması ımkansız olan bu kadının hayatında tek eğlence ailemızın ziyaretıne gelmesıydı,evden cıkması yasak olan bu kadının herhalde bacaklarının dizlerine kadar olan kısmını görme şansına sahıp olan tek erkek –her ne kadar bes yasında olsam da –bendım;ablalarım ev sahıbıne bacaklarının çok guzel oldugunu söyledıgınde ayak parmaklarını dahı orten uzun etegı en azından dızlerıne kadar sıyırır salonda gezınırdı.Benım ıcın ıse evde yeme imkanı bulamadıgım meyveler tam ortada üst üste yığılmış büyük bir ilgi odağıydı.