Bulunmazdım, tektim, sorsalar küçük dağları ben yarattım derdim çoğu zaman. Kimseye yüz vermez sırf kendimi bilirdim ta ki seni tanıyana kadar, sana aşık olana kadar.
Öyle büyüdün ki gönlümde herkes gibi olduğumu anladım. Sana benim gibi aşık olanlar vardı. Önce korktum tek olmadığımı görünce. Sonra yarattığım dağların altında ezildim sensiz her nefeste.
Ama öyle bir sevdan varki hep dimdik tuttu beni. Sevilmenin tadını biliyordum doymuştum aşka, sevgiye.
Şimdi sevmek sevilmekten daha tatlı geliyor nedense. Sevgilinin karşısında aciz kalmanın ne muhteşem bir duygu olduğunu senle tattım.
Seni istemiyorum, sevmiyorum desen neden diyemem aşkımdan, saygımdan. Severim yinede seni sessizce bir köşede.
Şu an hasretim sana ruhum seni çok özledi biliyorum bir isyan etsem Allah beni sana kavuşturacak. Ama seni tam tadında sevebilmek için bekleyeceğim. Çünkü sevmek yürek işidir. Göz görmesede gönül sevebilirse madde boyutu aşılır ve daha güzel olan mana boyutuna varılır. Cebrailin geçemediği yandığı gönül Muhammeddedir.