İçtiğim hiçbir uyku hapı fayda etmemişti.Hırkamı kaptığım gibi sokağa fırlamıştım.Ve zaman beni gerçekten de tepe taklak etmişti.Zamanında içilmeyen sigaralardan mıdır nedir yanlız ben üşüyordum seni beklerken.Korkuyordum açıkçası bir ölü kaldırımı daha ezicem diye.Korkarım ki ezmiştim de.(İçmemeliydim son hapı kafamı ....)Yavaş yavaş yanlızlık surlarımı çekiyordu parke taşları.Galiba Rıfat sonum yaklaşıyordu.İçimdeki korku nehirleri beynimden kalbime bir nevi devir daim ediyordu .Gökyüzünü hiç izlemedim gece boyunca.Karanlıktan başka bir nane yoktu.Sikindirikti birazda.Birden bire bir rüzgar uykusuz bedenimi ifşa etti.İstilaya uğradı soğuktan beter umutlarım,senden yaklaşık üç bin ışık yılı uzaktayken.Uzaklaşmaya yeltendim paslı geçmişimden.Rıfat o var ya o son gülümsememi bile beklemeden savurdu küllerimi akreple yelkovan arasına bi fahişe gibi.Sıkıştım küçük zaman dilimlerine.Zaman da durdu artık,uzaklaştı bir köylü sinsiliğiyle...