Sonbahardı... Gözlerim gözlerine değdiğinde kalbimin neden hızlandığını çok sonra anladım. Bilmiyorum önce sen mi sevdin ben mi. Emin olduğum tek şey gözlerinden gözlerime oradan da kalbime incecik akan ve daha sonra sesini her duymamda mutluluk kaynağım olan aşkındı.
Aşkın yakıcılına inanmış ve alışmıştım oysa. Aşkın karşılığı bile isteye yanmaktı. Hep düşünürdüm seven insan sevdiğine kıyar mı, onu ateşe atar mı aşk bu mu? Tam kabul etmişken herşeyi ezber bozanım oldun. Yeniden öğrettin herşeyi
Her gönlüme girenin bir parçamı alıp gittiği insanlara güvenimin kalmadığı ve nefes almanın bile zulm olduğu bir zamanımda seni seviyorum deyip hiç karşılık istemeden severek hayata dair biriken ne kadar acı hatıra varsa hepsini silen bir aşksın gönlümde.
Belki ilk olmayan ama son olacak olmaya değecek kadar özel bir aşk. İyiki varsın.
Hep ol olur mu? Adı önemli değil ne istersen o duygu olsun yüreğinde. Yüreğin lazım yüreğime taşıdığı duygu bahane sen gülümseni eksik etme. Nefesinin güveni yeter soğuk gecelerde.