2
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
648
Okunma
Güneş en tepede kainatı selamlarken tanışmıştı defteriyle.
Ve yine güneş görkemini sergilerken
Yakasına yapışan yalnızlığını döküyordu deftere
İyi ki rastgelmişti.
Bir dost gibiydi
Ne vakit dara düşse
Soluğu kalemde buluyordu
Kimsesiz değildi defterden beri
Çaresiz hiç değil
Yoldaş niyetine
Diyecekleri bitmesin
Yinede sabırla açıyordu en güzel sayfalarını gence.
Gurbetin acımasız soğukluğuna çare değildi belki
Yinede şimdilik yetiyordu
Savunmasız bahtiyarlığa.
Cevap Yaz