Günlerden perşembe öncesi;ben kiminle barışık,kiminle dargınım bilmeden şaşkın..Sadece saldırganım. Bunları yapanın suçluları çok ama hiç birisi de yok.
-Bana ne yaptıkları- arayışındayım. Ruhum en renklisinden bir elbise içinde,babamın ’’peder beyi’’ ölmüş o gece balkonda sigara içiyor.
Belki de ilk kez, burukla umudun aynı cümlede yer aldığı bir demin içinde ’’girilmez’’ tabelasının önünde tıpkı babamın pederine ölümünün ağladığı günün fotoğrafı gözlerimde bu kez benim ağzımda bir sigara, fasılasız dumanlarla ruhumun renkli elbisesini is içinde bırakana kadar içime çekiyorum. Her nefesi küfür yüklü.. Küfür eden kadınlardan korkmayın; onlar samimiler..Hislerini rahat bırakıp yaşayanlar onlardır .. En masum anılarım elimden alınmışken...İnsanın anıları çalınır da susar mı? Ya ayıp eder ya ya rol yapar yada boşuna gelmiştir dünyaya ve aynı boşlukta at gözlükleriyle tüm gönüllerden habersiz...Ölse ne fark eder? Sadece mekanı değişir. Al birisi daha öldü karşımda. Halbuki ne çok emek vardı bu eskimiş aşkta? Bir kaç hafta önceydi daha!Münasebetsiz,küstahça bozuverdi hayal-i huzurumu.
Kaderdi bu düşen aslında. Evet evet,duymuştum sabık adını; demek onun da bir istiap haddi vardı öyle ya bunca haddini bilmezlerle dolarsa dünya! E ne yapacaktı faniler şimdi? Ölümlerin en şaşırtıcısı idi bu. KADER ölmüştü ulan... ! Ya dünya? Ya yaşam? Bütün kötü eylemlerin sorumlusu,bütün başa gelenlerin yükünü nereye koyacağız şimdi?
Ah suçlanan kader;kaldıracın vardı,ölürken yukarı doğru kalktın , aniden atıın kendini yere ve mesaini bitirdin, bireylerini yetim bıraktın.
Baba be ,kader öldü ver bir sigara bana da ;senin pederine,benimse kaderin ölümüne en islisinden çekelim sigaraları yanında birer duble rakıyla..
Zira otuzdan fazla parmağıma rağmen olanları yazmaya yetişememekteyim.

ALMILA ERDEM