Nasil baslasam bilemiyorum, zaten nasil mektup yazilir onu da bilmiyorum. Kagit nekadar yazsam da bitmeyecekmis gibi gorunuyor. Bakiyorum bos kagida, neresinden baslasam seni sana anlatmak icin, dusunuyorum... Aslinda ne yazacagimdan cok seni dusunuyorum ben. Suan arkadaslarinla nekadar da mutlusundur belkide... Icimde gun gectikce buyuyorsun buyudukce de degerin artiyor, kendime bile yetmeyen kucuk bedenimin her hucresine isledin. Sana bakinca kendimi goruyorum oysaki ben, hani derlerya arti artiyi, eksi eksiyi iter; sen neysen bende o’yum. Keske bunlari seninle konusabilsem... Kahrolasi dilim agrimasa seni her gordugumde, bogazim agrimasa keske... sacmalamasam seni sana anlatsam! Kendime bizi... Saclarini anlatsam sana alev gibi kizil, yuzunu anlatsam peynir beyazi... Gozlerini anlatmazdim ama, guzel degiller cunku, acik sozlu oldugumuda belirtmek isterim hani :) ellerini anlatsam rakı icerken oylesine puruzsuz oylesine guzel ellerini sonra kendimden bahsetsem... Yazarken degilde soylerken cesur olsam... Bi sicak aksamda yaziyorum sana usumemen dilegiyle...