8
Yorum
2
Beğeni
0,0
Puan
2249
Okunma
İlk Cinayet
Tecrübeyi reddeden tek şey ağrıdır
Düşmemek için tutunduğum o pencere kenarında
Bulutları beklerken fark ettim bunu
Oysa kaçıncı uğrayışıdır aynı ağrının
Her defasında kalbimde patlayarak
Ağlardım
Onu pışpışlayacak sözler arardım
Ya da çıkarıp atacak bir kahraman mevsim
Kedi merdivenlerinden dahi medet ummuşluğum vardı
Yeni bir yıldan neler bekleyebilirdim artık siz düşünün
Ki “beklemek”
Benim böyle bir hakkım yoktu, suçluydum.
Tam ortadan ikiye böldüm, iyi niyetli bir nehri
Ve göğü yaraladım kaçarken
Bu iyi olmadı, şahidim kızgın göktü
Suçluydum ben
Yanlış anladım ilk günden beri bütün kutsal kitapları
Ah benim pervasız ellerim
Şu cepsiz hayata sığamadılar hiç
Beceremedim kendi rayımda gitmeyi
Gölgelere tutunulmaz dedi ellerimi sımsıkı saran kelepçeler
Ben de bilirdim ses gibi seyyahtı gölgeler
Bağışlayın beni
Yine kaçırdım çeyrek asırdır beklediğim gündüzü
Bağışlayın beni
İçim bir çöl kadar kuru şimdi.
Sinem Ilgın Omay