Bir Boşluk Ki
Karşımdaki maviliğin sonsuz derinliğinde yansımama bakıyordum. Kaybolmuştum. Sapsarı bir boşluktum diplere uzanan. Yaşamımın değişimleri birikmişti önüme... Yitirdiklerim,umut ettiklerim,sevmeye niyet ettiklerim yoktu şimdi aslında. Hayat denen uzantının pençesinde tüm değişimler gibi sürükleniyorduk kimsesiz yolculuğa... Bulutlar bile yığın yığın çekip gidiyorken,aslolan neydi ki ya da değişmeyen neydi? Kümelenerek şehri kuşatan şu beyaz perde bile aldırış etmeden çizgisinde yürüyorken benim yaşamım neydi ki aslında? Şimdi ise bir kuş havalanıyordu yanımdan,akıp gidiyordu. Hiçbir şey tamda var olduğu yerde değildi. Değişim tüm varlığın özüne sirayet etmişti ben farkında olmadan... Kırmızı bir çığlık olup martı kanadından akmak vardı şimdi. Tüm değişimlere,sessiz hareketliliğe inat,ân içerisinde durmak vardı zihnimde... Tenime değen rüzgarın hışırtısıyla başımı gökten yere indirmek geçiyordu içimden... Gözlerimin gördükleri iki uçsuz nokta arasındaki değişim benliğime işliyordu şimdi. Elimi kurumuş toprağa sürmekle yetiniyordum. Yağmur tanelerinin usulsuzca inmesiyle dokunduğum toprak bile bildiğime ihanet edercesine ıslanıyordu. Umarsızca... Bilmeden...