ELİNDEYSE EĞER....

Yazmanın tadına varamadığım içimde taşlaşan bir zaman yaşıyorum şimdi;Kendi kuyruğunu yakalamaya çalışan kedi misali, his yanılması, göz aldanması ağırlığınca bir ömür savruluyor mil çekilen gözlerimden.Belli belirsiz gölgelerde biten...



Koşarak geliyor kırgın, üzgün kelimelerin tükettiği harfler...Yere düşen harfleri ellerinden tutarak kaldırmayı ümit ediyorum.Sessizliğin söndürdüğü yıldızların feryadı acizleştirse de kelimelerimi.Zemine çekilen asansör gibi,durmaksızın dönen bir topacın ahenginde dönüyor sevgim.Yokluğunda şiirlerim ile dertleşiyor,duvarına çentik atan mahkum gibi,bekleyişlere sığdırıyorum düşünü kurduğum geleceğimizi. Her anımda her anlamda dolu dolu yaşıyorum seni.’Yol sen olsan yorulmadan yürürüm ’sözünü anımsayarak gülümsüyorum...



Geceler boyu yürüdüğümüz yolları düşünerek.Çiseleyen yağmurda şikayet etmeden,bir kez bile tökezlemeden yürüdüğümüz aşk yolunu ve ardında hep seni bulacağımı düşlediğim yolları ve çıplak ayaklarımla bastığım toprağını severek....Senin gözünle baktığım yollardan defalarca geçiyorum.Ayaklarımın altından kayıp giden kırık yarık toprağına kök salmışsa aşkım nasıl filiz verir bir başka ağaçta.Geçit vermese de sana gelmek istediğim yollar...



Hayallerimde bile hasretin düşüyorsa yüreğime,yaz ortasında üşüyorsam sensizlikte,candan ötesin göz bebeklerimde en koyu en deli tutkuyla...Uğurlama senden kendimi,bırakıp giderken ellerime yüreğini...



Çılgınca bir sürpriz yapıversen ,çıkıp gelsen hasretime.Sarmaşık misali dolansan damarlarımın her damlasına.İliklerime kadar sana ıslansam.Denizlerin çocuğu hadi çık gel.Çıkarıp attım heybemden sevişmeleri,zerrelere böldüm tutkularımı,İçimde titreyen bir ben/ sanki biraz sen…Hep ben de kal Sen olur mu?...Gölgesinde kalsam da zamanın bitmiyor çırpınışlarım...İstila ettiğin kalbimde müdafam olmaz.Olsa olsa bir ıslık olur dudağımda bir şarkının sözleri...


Eğer elindeyse ne olur çal kapımı,
Eğer yüreğindeysem ne olur sil gözyaşımı..




Ferda Özsoy