Bazen gitmen gerek gitmesini bilmen gerek. Ardında kalanları soluklandırmak için arkana bakmadan giderken hıçkıra hıçkıra gülerek gitmen gerek. Belki de tek tesellin senden sonra yaşanacak huzurun geleceğine dair ümidin olmasıdır. Söylenmemiş sözleri koyup gönül bohçana usulca ELVEDA deyip koşar adımlarla uzaklaştıkça kahrından öle öle gitmesini bilmelisin. En şaşalı acıları ruhuna katıp yaşanmamış hayallerine sımsıkı sarılarak yalnızlığına gitme vakit geldi. Belki bir daha kumrular ötmeyecek, kelebekleri görmenin hazzını yaşayamayacaksın, denizin hışırtısını duyamamamın acısı saracak tüm benliğini. En kötüsü de gözlerini göremeyecek bu gözler, bir daha o güzel sesini işitemeyecek bu ten ve sıcaklığını hissedemeyecek bu ruh bu beden. Sensizliğin kurşununu sıktım yüreğimin tam ortasına son defa bak gözlerime son defa seni seviyorum da öleyim. Ben artık yalınayak düşlerle gitmeliyim kendime haram ettiğim sevdanın aleviyle donarak can vermeliyim. Affet beni sevdiğim seni gidecek kadar çok sevdiğim için affet. Seni sana emanet ederek gidiyorum kutsalıma iyi bak. Elveda canını canım bildiğim canım sevdiğim elveda.
Sayde Güler...