ŞİİR YAZARKEN BEN...Hiç aşka gelip de,14-15 yaş grubu başlamış değilim bu işlere..Sıkı disiplin vardı evde..Annem iç işleri bakanı,babam dış işleri ve kimse de karışmazdı ötekinin işine.Babam hep kitaplar getirirdi okumam için.Annem de gereksiz arkadaşa bile izin vermezdi,öyle diyeyim..Oysa hep yazardım ben..Lakin konu olmazdı çoğu zaman,o duyguya getirecek...O yüzden her ne zaman uzun yazsam,komik yazarım..İronimdir bu benim..Ama yazmak da lazım..Bu bir ihtiyaçtır sonuçta..Kendin olabilmek de gerekli dolaylı yoldan da olsa..Sahne sanatları resim müzik hepsinde de başarılı olabilirdim..Sonra ne yaptım??Aile,haklıdır eninde sonunda dedim ..Parmağımı hiç çizgiden çıkarmadım.Şimdi bazen bir şarkı dinlerken bir şiir geçer içimden..Empati kurduğumdan mı??Değil..Kuramadığımdan belki..O şarkının kanatlarında uçmak pek bir mutlu eder beni..