Ah/tamara, öldüren aşkıyla ölümsüzleşen dev kadın; acaba göbek bağımızı aynı kişi mi kesti? İkimizin de kaderi güneşin ellerinde.Sen ellerinde kandillerle güneşin batmasını bekledin,ben kucağımda hasretlerle doğmasını...Senin umutların güneş ayaklarını göle sarkıttığı anda biterdi,benim umutlarım gün batımına karışıp güneşin kızıl saçları arasında inzivaya çekilirdi.Hem ne farkederdi ki? Her zaman,her yerde beklemek beklemekti. Hasret bu denli sokağa taşmışken gelmediği her lahza bir kıyametti.Kim bilir kaç kez unuttun soluğunu ciğerlerinin arasında tıpkı ben gibi...

Ah/tamara,sevgiliyi beklerken seninde kanın çekiliyor muydu,gül bile diken olup batıyor muydu o anda? Sen badem ağaçlarının altında bekledin,ben bir teras katında.Bir tek fark vardı aramızda; sen geleceğini biliyordun,ben ise gelmeyeceğinden emindim.Yine de beklemeyi sevdim...

Ah/tamara,kelebek kadar narin kuş kanadı kırılganlığında.Kilise’nin taş duvarları bile yangınlarını söndürmeye yetmedi.Sevgilinin diyarından esen rüzgarlar hasretini dindirmedi.Kim bilir kaç gece Meryem Ana’nın huzurunda ellerin duada sabahladın.Ve sustun sabır taşını çatlatırcasına...

Ah/tamara,sana öldü demek içimden gelmiyor. Biliyorum bin yaşında olsanda yaşıyorsun yine de...

Sahi Tamara, senin gözlerin ne renkti? Bu göl gözlerinden almış olmalı böyle deli bir maviyi ve hala belli değil derinliği...

Hadi tamara, durma doldur ayaklarınla ezdiğin üzüm sularını kadehlere.İçelim beklenilenler şerefine.Nasıl olsa değişmiyor sevdaların rengi asırlar geçse bile.Her yürek yangın yeri,her el buza kesiyor hala.
Ah/tamara,sen ölü balıklar içerisinde yaşadın,bense insan leşleri arasında öldüm.Sen suya bıraktın kendini,ben ateşe verdim yüreğimi...
Hadi tamara,unutalım her şeyi.Güneşi,Zin’i,Juliet’i yanımıza alıp arşınlayalım Van’ın yollarını,dağlarını, kıyılarını bir baştan bir başa...Ne akşam ne de sabah gün içinde yürüyelim yine aşkla.Güneş gözlerini yıkayıp öyle baksın bize.Artık O’na da kızgın değilim.Yürüyelim tüm sevdalılar hatırına...

Ah/tamara,bugün ben de sen gibiyim. N’olur bana da bir yer aç yamacında! ..

24/02/2014 VAN

Nimet Öner