Susarsın. Söyleyemezsin içindekileri... Anlasın istersin, sen söylemeden anlasın. Kelimeler olmadan sadece gözler konuşsun istersin. Hem gözler kalbin aynası değil mi? Sen söylemeden bırak yansıtsın içindekileri...Hem yalan söylemez onlar. Başka kılıklara bürünmezler, rol yapamaz onlar.
Sadece iki damla yaş düşer, çığlık olur damlalar, sonra sessiz bir fırtına kopar, başlar seni oradan oraya savurmaya.
Söylemezsin; halbuki her geçen saniyede bir ömür bitiyor yenisi başlıyor bilmezsin. Başlar kalbin yavaş yavaş ölümü adımlamaya... Şiirler, şarkılar yazarsın gün gelir belki okurum dersin. Söyleyemezsin içindekileri. Sanki sıksa biri kalbini içinden volkan olup patlayacak çıkıverecek yılların getirdikleri, günlerin götürdükleri. Ama susacaksın. Sabredeceksin. O bilmesede yolunu gözleyeceksin. Şimdi dese sana birileri:" Kalbin ölümüdür, ertelenmiş aşklar". Sen yine de susacaksın. Boş ver bilmesin en iyisi...