Soma Şehitlerinin Anısına

Ne karanlık korkuttu ne de gece yarısı Umut tükenmese nefes bitmese hani Yol gidilir, çöl geçilir, dağ aşılır ne olsa.. Işıklar gözümü almasın içindi bu kömür karası Başka sürme mi yoktu arzın dibinde Öyle bahara koşardık vardiya sırası Ninem, lambaya püf deyince korkardım Gelmeyecek sanırdım rüya perisi Aydınlık olmalıydı gün gibi geceler Ve hülyalardaki kadın gibi fosforlu cıngıllı birisi Öylece gecenin gözlerine bakardım.

Ne karanlık korkuttu nede gece yarısı Dizlerim dermansız kalmasın yeter Yok bulunur, yar olunur, yer delinir ne olsa O yüzden tepemde gezerdi bir güneş sarısı Nenem, korkunca söylerdi “bak ışık yandı” Görmek hoş olurdu melek sürüsü Işımasın dünya bir kandil kafi Zamansız çalmasa yemek borusu Durdu yerinde zaman teker dayandı. Gelmedi mi vardiyanın gerisi.. Bir türkü duyardım böyle zamanlar.. Hadi söyle şimdi kimin sırası Nede güzel gözlerin varmış be ustam… Hani derler ya badem irisi

Ne karanlık korkuttu nede gece yarısı Saatler işlesin yeter ki Gün bölünür, ay dolunur, yıl dönülür ne olsa N’olur sızlamasa artık gönül yarası