Hani herkesten sakladığınız hiç kimseye açıklayamadığınız anlar vardır ya
En sevdiğiniz kişi sizi kırar ama siz hiç belli etmezsiniz... Sonbahar yapraklarının döküldüğü gibi gözyaşlarınızı akıtmak istersiniz. Kuytu bir köşede yalnız ağlamak istersiniz. Ama ağlayamazsınız... Duygularınızın ele geçirmiş olduğu bir hayatı istemezsiniz. Çünkü duygularınız ağlamayı gerektirir sizde. Ama ağlayamazsınız! Kırık bir kalple dolaşmaya başlarsınız sonra... Ama nafile... Hiçbirşey sizin ona olan duygularınızı yok etmez. Onu gördükçe, o konuştukça her şey gözünüze batmaya başlar...
Duygularınız yine hareket eder beyninizde. Her şeye kızar her şeye küsersiniz ama KALBİNİZDE...
Hani ağlayamadığınız anlar vardır ya!
Tek çarenin ağlamak olduğunu bildiğiniz halde için için ağlarsınız sadece...
Gözlerinizden tek damla yaş akmaz sevginizin ve dertlerinizin üzerine.”ağla canım, ağla açılırsın”diye teselli edecek birinin olmadığı omzuna yaslanacak birinin olmadığı bir hayat zor gelir size... Yalnız olduğunuzu bile bile kendinizi avutursunuz sadece...
Ağladığınızda başınızı omzunuza koyacak, sevindiğinizde sizinle gülecek biri olmadan bu hayat içi boş bir teneke gibidir. AĞLARSINIZ, SEVİNİRSİNİZ, HÜZÜNLENİRSİNİZ BELKİ...
[ AmA yAlNıZ]