Yavaşladı kalp atışları , sessizleşti nefes solukları . Yeniçağın kapısı tamda aralanmışken kapandı yine yüzlere . Güneş doğmadan hemen önce fecr mi yaşanıyordu ? Mevsim en soğuk ayını mı geçiriyordu bahara yetişecekken? Eğer bahar gelecekse bütün bu kırağı soğuklarını yaşamaya canlar feda . Ellerin rengi mora çalsın, gözler önüne set çeken buz kristallerini gözyaşlarıyla eritsin ama birtek ümit güneşi ayrılmasın gökyüzünden. Kararsın etraf, elinde fener ile gelecekse o kurtarıcılar ,zifiri karanlığa boyansın heryer . O türkü söylenecekse birgün, razıdır gönüller sussun bütün diller.
İmanınızı La ilahe illallah diye yenileyin demiştin Efendim . Görmüş olmalısınki ümmetinin bu halini .Ötelerden bize uyarıcı mesajlarını gönderiyor, her an derdin ,ümmeti ümmeti diyen hüzünlü kalbin oluyordu.
Yaşayamamıştık seni anlayamamıştık bu yüzden kendimizi de anlatamamıştık .Yüklemi olmayan cümleler kurmuş her kötü sözümüze bir özne bulmuş ,dolaylı anlatımlar yapmıştık. Kim, nerede, nasıl, hiç önemli değildi .Duyduklarımızdı tek önemli . Batıni düşünceler sarmıştı etrafımızı gittikçe paranoyaklaşmış ,olmazları oldurmuş, senden uzak bir hayat yaşamıştık. Dilimizde dolandırdıklarımız ise taşlaşmış kelimelerden ibaretti. Her bir söz gönüllere değiyor, yaralıyordu. Sen çok sevdiğin amcan Hz. Hamzayı şehit eden Vahşiyi affediyordun.Bu yüzden sana hasret bakışlarıyla yaşamıştı Vahşi . Ona çok fazla önümde durma olurda kalbini incitecek bir laf söylerim diyor, yine o merhamet okyanusundan şerbet şerbet içiriyordun .Mekke fethinden sonra bugün kınama yoktur demiş bütüm mücrim gönüllere girmiştin. Örtüsü altına gizlenen Hint ’i fark etmiş ’Sende hoşgeldin’ sözleriyle onun kalbini islama ısındırmıştın. Ensar ve muhaciri birbirine kardeş yapmış ve muhacirlerden bazıları gelip ,’Ey Allahın rasulü sen söyle ensar kardeşlerimize bizi artık bıraksınlar çok minnet altında bırakıyorlar ’demişti. Bu ne güzel kardeşlikti, bize de böylesi gerekirdi. Ensardan biri, bekar olan muhacir kardeşine ’Benim iki eşim var.Gel hangisini istiyorsan onu boşayayım. ’demiş ve kardeşliğinin en sınır ötesini yaşamış ve yaşatmıştı.
Size ne oluyorda bir fitne karşısında hemen ayrılığa düşüyorsunuz ayeti dokunuyor yüreğimize .Ne oldu bize efendim ,ne oldu da ayrılığa düştük ? Nasıl oldu da seni yaşamayı yaşatmayı unuttuk? Müminler ancak kardeştir ayeti kerimesini dilimizden yüreğimize indiremememiş olmalıydık ki bu yanılışlarımız, yanışlarımız, ve semayı titreten feryatlarımız
Efendim, hani süt annen Hz. Halimeye verildiğin zaman kuraklık yaşanmış ve rahmetle bakan gözlerin hemen bulutla kontak kurmuş bulutta o gözlerine hayran kalmış ve hasretine o da rahmet yamurlarını indirmişti ya yeryüzüne. Gel yine semaya yükselen dualarımıza ilişsin gözlerin sonrada kurak kalbimize rahmet yağmurlarını indirsin. Susuz kalmış imanımıza suyu kana kana içirsin. Sel olsun gönlümüzden taşsın .Tufan olsun yüreğimizde fırtınalar koparsın.Sonra da gözyaşımız olsun yüreğimizden aksın . İçimizdeki tüm kiri ve pası atsın. Ölmüş hücrelerimize can gelsin. Dirilsin ruhumuz ,metafizik gerilimi yaşasın, maddeden kendini arındırsın .Fitne yağmurları değil rahmet yağmurları yağsın. Bütün zihayat yine Onu hatırlasın ve hizaya yanaşsın.