Değmeyin bana dostlar kederdeyim,
Gözümü kapar kapamaz zifirdeyim
Bir ışık bir ses arar ruhum beyhude
Binlerce metre yerin dibindeyim

Bir huzme ışığa hasret gözlerim
Boğazım yanar kurur nefesim
Yaşamak için girdiğim bu dehlizde
Çaresiz ölümü beklemekteyim

Gücünüz buraya sokmaya yeter de
Çıkarmaya yetmez mi o kudretiniz
Sesimiz çıkmaz oldu hava bitti de
Nerede o büyük son teknolojiniz

Dualar son buldu nefes tükendi
Yüzlerce soluk sesi nasıl bilir misiniz
Kıskandığın en iyi dostunun nefesi
Ölüm’ü bekleyiş’e yeğlemez misiniz

Değmeyin dostlar bana kederdeyim
Gözümü açar açmaz kıyametteyim
Anayım ben ciğerini gömen toprağa
Dövünerek bir haber beklemekteyim

Saatler geçiyor zaman daraldı
Yürek ha çıktı çıkacak az kaldı
Ellerim şimdiye on metre kazardı
Bırakın ben de yardıma geleyim

Gözlerim kapandı bir yaş sızarak
Düştüğü toprakta ses arayarak
Babamı buldu, benim yerime
Damladı toza kesmiş o gözlerine

Değdi ki birden o göz açıldı
Anlayıp ağladı sesi çıkmadı
Koyverin beni ona gideyim
Dev bir burgaçla yeri deleyim

Allah’ım sen büyüksün Rahîmsin
Rahmetinle kuşatan ve var edensin
Dindir bu acıları sana yalvarırım
Ölümün de güzelini ver Allah’ım.




😢Şule